مقاله اصطکاک (مشکلات) بازار کار، سرمایه گذاری و جریان سرمایه (2018 الزویر)

1. مقدمه

2. مدل

2.1 شرکت ها

2.2 مصرف کننده ها

2.3 تعادل

3. تحلیل کمی

3.1 دینامیک مدل

4.جمع بندی

The standard neoclassical model predicts that countries with higher productivity growth rates experience sharp increases in investment that are followed by rapid declines. This monotonic investment response contrasts with the empirical evidence that suggests a rather hump-shaped investment behavior. In this paper, I present a two-country general equilibrium model that generates hump-shaped investment responses from labor market frictions. In the model, I decompose investment into tradable and nontradable components and show that an increase in the growth rate of a country results in scarcities of the non-tradable components which raise the relative price of investment goods. These scarcities occur because labor is unable to reallocate quickly between sectors within economies. This mechanism has two main implications. First, the induced movement in relative prices equates cross-country returns to capital and thus greatly reduces initial investment. Second, domestic saving now plays a more important role in financing investment, inducing a co-movement between these variables

مدل های نئوکلاسیک استاندارد، پیش بینی میکند که کشور هایی که نرخ تولید بالایی دارند، افزایشی سریع در سرمایه گذاری ها را تجربه میکنند، که این افزایش بعد از دوره ای ، با کاهشی سریع همراه میشود. این پاسخ یکنواخت سرمایه گذاری، متناقض با شواهد تجربی است که رفتار سرمایه گذاری شبه منحنی کوهانه دار را پیشنهاد میدهد. در این مقاله، من یک مدل تعادل عمومی مرتبط با دو کشور را ارائه میکنم که یک پاسخ سرمایه گذاری با شکل کوهانه ای را از اصطکاک بازار کار ارائه میکند. در این مدل، من سرمایه گذاری را به بخش های قابل معامله و غیر قابل معامله تقسیم میکنم و نشان میدهم که افزایش در رشد اقتصادی یک کشور، منجر به پراکنده شدن بخش های سرمایه گذاری غیر قابل معامله شده که منجر به افزایش نسبی قیمت های کالاهای سرمایه گذاری میشود. این پراکندگی و کمیاب شدن به این دلیل ایجاد میشود که نیروی کار نمیتواند به سرعت بین بخش های مختلف اقتصادی، به صورت مناسب تخصیص پیدا کند. این مکانیزم دارای دو کاربرد اصلی میباشد. نخست، تحرک های القا شده در قیمت های نسبی موجب متعادل شدن بازگشت سرمایه در کشور های مختلف شده و ازین رو به صورت گسترده موجب کاهش سرمایه گذاری اولیه میشود. دوم این که، صرفه جویی های داخلی اکنون نقش مهم تری در سرمایه گذاری های مالی ایفا میکند، و موجب القای یک تحرک هماهنگ بین این متغیر ها میشود.