مقاله ادغام اثر کربن با محدودیت های هزینه‌ فعالیت-محور در تصمیمات پروژه‌ زیرساخت حمل و نقل عمومی پایدار (2016 الزویر)

1. پیشگفتار

2. مرور نوشتجات

2.1. زیرساخت حمل و نقل عمومی پایدار

2.2. معیارهای ارزیابی زیرساخت حمل و نقل عمومی

2.2.1. حمل و نقل پایدار (ST)

2.2.2. توسعه‌ی اجتماعی (SD)

2.2.3. امکان‌پذیری مالی (FF)

2.2.4. اثرات زیست محیطی (EI)

2.3. ارزیابی هزینه‌ی زیرساخت حمل و نقل عمومی: هزینه‌بندی فعالیت-محور (ABC)

2.4. ارزیابی اثر کربن برای زیرساخت حمل و نقل

3. متدلوژی رویکرد ادغام شده

3.1. آزمایشگاه ارزیابی و آزمایش تصمیم‌گیری

3.2. روال فرایند شبکه‌ی تحلیلی (ANP)

3.3. برنامه‌نویسی هدف صفر-یک (ZOGP)

4. یک مثال تجربی برای کاربرد انتخاب پروژه‌ی حمل و نقل عمومی پایدار

4.1. پروژه‌های زیرساخت حمل و نقل عمومی پایدار: گزینه‌ها

4.2. کاربرد روش ادغام شده: تجزیه و تحلیل پنج-مرحله‌ای

4.2.1. گام 1: ارزیابی روابط در میان چشم‌اندازها و معیارها با DEMATEL

4.2.2. گام 2: وزن اولویت پروژه‌های ارزیابی ایجاد شده توسط ANP

4.2.3. گام 3: هزینه‌های مستقیم و تخصیص هزینه‌های غیرمستقیم طبق ABC برای زیرساخت حمل و نقل عمومی پایدار

4.2.4. گام 4: محاسبات اثر کربن برای پروژه‌ی حمل و نقل پایدار

4.2.5. گام 5: یک پورتفولیوی بهینه برای پروژه‌ی زیرساخت حمل و نقل عمومی پایدار با استفاده از مدل برنامه‌نویسی صفر-یک

5.بحث

6. نتیجه‌گیری‌ها

An optimal sustainable public transport infrastructure project portfolio selection requires an environment management strategy for both the social and economic development. This study considers the application of a multi-criteria decision-making (MCDM) methodology that can be applied to assess the sustainable development of transport infrastructure projects, taking into account a range of transport, social, financial and environmental criteria. Furthermore, in order to resolve the strategic decision-making under resource constraints and the carbon footprint factor, a zero-one goal programming (ZOGP) model is developed to facilitate an optimal portfolio of sustainable public transport infrastructure projects in Taiwan.

یک انتخاب پورتفولیوی پروژه‌ی زیرساخت حمل و نقل عمومی پایداری بهینه نیاز به یک استراتژی مدیریت محیط زیست برای هر دوی توسعه‌ی اجتماعی و اقتصادی دارد. این مطالعه کاربرد یک متدلوژی تصمیم‌گیری چندمعیاری (MCDM) را در نظر می‌گیرد که می‌توان آن را در برای ارزیابی توسعه‌ی پایداری پروژه‌های زیرساخت حمل و نقل، با در نظر گرفتن طیفی از معیارهای حمل و نقل، اجتماعی، مالی و زیست محیطی اعمال کرد. علاوه‌براین به منظور حل تصمیم‌گیری استراتژیک تحت محدودیت‌های منبع و فاکتور اثر کربن، یک مدل برنامه‌نویسی هدف صفر-یک (ZOGP) برای تسهیل یک پورتفولیوی بهینه‌ی پروژه‌های زیرساخت حمل و نقل عمومی پایدار در تایوان توسعه می‌یابد.