مقاله دو بیمارستان با یک سیستم تروما: یک رویکرد مشترک به منظور درمان بیمار مجروح (2012 Ncbi)

مواد و روش ها

نتایج

نقطه نظرات

نتیجه گیری

BACKGROUND: Trauma centers are closing at an alarming rate, but the need for trauma care persists. This article shows the sustainability and feasibility of a joint trauma system whereby 2 university-affiliated hospitals function as a single trauma center system in a moderate-sized city. METHODS: Since 1994, 3 days per week, trauma patients are transported by emergency medical services (EMS) to hospital A. The other 4 days they are transported to hospital B. Trauma registry data from 1994 to 2008 were analyzed. Cost data were also examined. RESULTS: The joint system admitted 28,338 trauma patients. On each center’s nontrauma days, trauma team activation was required infrequently. The 2 centers share costs; they perform joint outreach, educational training, and quality control. The joint trauma system has been sustained since 1994. CONCLUSIONS: Two hospitals functioning as a single trauma center system is a viable model of care for injured patients in a moderate-sized city with mostly blunt trauma.

پس زمینه مطالعه: مراکز تروما با نرخ هشدار دهنده ای در حال بسته شدن می باشند با این حال نیاز به مراقبت های تروما روز به روز افزایش می یابد. این مقاله پایداری و امکان سنجی یک سیستم ترومای مشترک را نشان می دهد که به موجب آن 2 بیمارستان تحت نظر دانشگاه به عنوان یک سیستم مرکز ترومای منفرد در یک شهر با اندازه متوسط عمل می کنند.

روش ها: از سال 1994 میلادی، 3 روز در هفته، بیماران تروما توسط سرویس های پزشکی اورژانس(EMS) به بیمارستان A منتقل می شدند. 4 روز دیگر آن ها به بیمارستان B منتقل می شدند. داده های مرکز ثبت تروما از 1994 تا 2008 تجزیه تحلیل شد. داده های مرتبط با هزینه نیز بررسی شدند.

نتایج: سیستم مشترک 28338 بیمار تروما را پذیرش کرد. در روز های غیر تروما، فعال سازی تیم تروما به طور غیرمکرر لازم بود. 2 مرکز هزینه ها را به صورت مشترک تامین می کردند. آن ها آموزش فراگیر و کنترل کیفیت مشترکی داشتند. سیستم ترومای مشترک از سال 1994 میلادی به کار خود ادامه داده است.

نتیجه گیری: دو بیمارستان که به صورت یک سیستم مرکز ترومای منفرد عمل می کنند، یک مدل عملی برای درمان بیماران مجروح در یک شهر با اندازه متوسط با ترومای بلانت می باشد.