مقاله انگلیسی رسانه های اجتماعی در مدیریت بحران (2018 تیلور و فرانسیس)

Social media enable increased communication and collaboration among online users, and they have become a ubiquitous part of everyday life for many. The most common social media platforms attract a large number of users: In August 2017, Facebook had about 2.0 billion, YouTube 1.5 billion, WhatsApp 1.2 billion, Instagram 700 million, Twitter 328 million, and LinkedIn 106 million active users.1 With such pervasiveness, people use social media not only in everyday life but also during crisis and emergency events. One of the earliest example of this kind of social media use occurred during the 9/11 attacks in 2001. During these attacks, the Federal Emergency Management Agency (FEMA) and the Red Cross employed web-based technologies to disseminate information to the public and to report the status of the relief efforts externally and internally (Harrald, Egan, & Jefferson, 2002). Additionally, citizens created wikis to gather information about missing persons (Palen & Liu, 2007). Since about 2006, the use of social media in managing crisis events has gained increasing interest among researchers. This area of study is often called crisis informatics. Established by Hagar (2007) and later expanded upon by Palen, Vieweg, Liu, and Hughes (2009), crisis informatics “views emergency response as an expanded social system where information is disseminated within and between official and public channels and entities.” Crisis informatics “is a multidisciplinary field combining computing and social science knowledge of disasters; its central tenet is that people use personal information and communication technology to respond to disaster in creative ways to cope with uncertainty” (Palen & Anderson, 2016). The purpose of this article is to review the crisis informatics research literature, report trends, and offer perspective on the future of this research. We begin with an overview of the many case studies of social media use in emergencies (Section 2). Many crisis informatics studies focus on specific events, such as the 2013 European floods (Reuter, Ludwig, Kaufhold, & Pipek, 2015a), the 2011 London riots (Denef, Bayerl, & Kaptein, 2013), or the 2012 Hurricane Sandy (Hughes, St. Denis, Palen, & Anderson, 2014). We provide a sample of the many different kinds of events that have been studied and summarize trends across these events. Next, we examine the different types of research that can be found in the crisis informatics literature with the aim of helping the reader understand the most common approaches to research in this area (Section 3). We then break down the literature by the different types of interaction studied and derive use patterns (Section 4). Finally, we discuss future directions for this research (Section 5).

رسانه های اجتماعی باعث افزایش ارتباطات و همکاری میان کاربران آنلاین می شوند و آنها را تبدیل به یک قسمت همه جانبه از زندگی روزمره برای بسیاری است. رایج ترین سیستم عامل های اجتماعی تعداد زیادی از کاربران را جذب می کنند: در ماه اوت سال 2017، فیس بوک حدود 2/1 میلیارد یوتیوب، 1.5 میلیارد یوتیوب، WhatsApp 1.2 میلیارد دلار، نمایش 700 میلیونی تویوتا، 328 میلیون توییتر و 106 میلیون کاربر فعال LinkedIn.1 با چنین فراگیر بودن ، مردم از رسانه های اجتماعی نه تنها در زندگی روزمره بلکه در طول بحران و حوادث اضطراری نیز استفاده می کنند. یکی از اولین نمونه هایی از این نوع استفاده از رسانه های اجتماعی در طول حملات 11 سپتامبر در سال 2001 رخ داد. در طی این حملات، اداره فدرال فدرال فدرال و صلیب سرخ فناوری های مبتنی بر وب را برای انتشار اطلاعات به عموم مردم برای گزارش وضعیت تلاش های امداد خارج و داخل (هارالد، اگان و جفرسون، 2002). علاوه بر این، شهروندان ویکی ها را برای جمع آوری اطلاعات در مورد افراد گم شده ایجاد کردند (Palen & Liu، 2007). از سال 2006، استفاده از رسانه های اجتماعی در مدیریت رویدادهای بحرانی، علاقه مندان به پژوهشگران را افزایش داده است. این ناحیه مطالعه اغلب نامیده می شود. کمپین بحران اطلاعاتی که در سال 2007 توسط هیگر (2007) تأسیس شده و بعدا توسط پالن، Vieweg، Liu و Hughes (2009) گسترش یافت، «پاسخگویی به اورژانس را به عنوان یک سیستم اجتماعی گسترده گسترش می دهد که اطلاعات در داخل و بین کانال های رسمی و عمومی منتشر می شود.» بحران علوم رایانه ای “یک رشته چند رشته ای است که دانش محاسبات و علم اجتماعی علوم مربوط به بلایا را هماهنگ می کند؛ اصل آن این است که مردم از اطلاعات شخصی و تکنولوژی ارتباطات برای پاسخ دادن به فاجعه در شیوه های خلاقانه برای مقابله با عدم اطمینان استفاده می کنند “(Palen & Anderson، 2016). هدف از این مقاله بررسی ادبیات تحقیقاتی در علوم رایانه، روند گزارش و ارائه چشم انداز آینده این تحقیق است. ما از یک مرور کلی از مطالعات موردی استفاده از رسانه های اجتماعی در موارد اضطراری شروع می کنیم (بخش 2). بسیاری از مطالعات اطلاعاتی در زمینه بحران بر روی رویدادهای خاص مانند سیلابهای اروپایی 2013 (راتر، لودویگ، کاففولد و پیک، 2015a)، شورشهای لندن 2011 (Denef، Bayerl، & Kaptein 2013) یا 2012 Sandy Hurricane (Hughes ، سنت دنیس، پالن، و اندرسون، 2014). ما نمونه ای از انواع مختلف رویدادهایی را که مورد مطالعه قرار گرفته اند، ارائه می دهیم و خلاصه روند در این حوادث. سپس، انواع مختلف تحقیقاتی را که می توان در ادبیات ادبیات بحران یافت، به منظور کمک به خواننده در درک رایج ترین روش های تحقیق در این زمینه (بخش 3) بررسی می کنیم. سپس ادبیات را با انواع متفاوتی از تعامل مورد مطالعه قرار داده و الگوهای استفاده از آن را تجزیه می کنیم (بخش 4). در نهایت، ما در جهت آینده برای این تحقیق (بخش 5) بحث می کنیم.

توجه؛ (این ترجمه توسط نرم افزار انجام شده و ویرایش نشده است و احتمال وجود اشتباه در آن وجود دارد. در صورت ثبت سفارش، ترجمه توسط مترجمین مجرب انجام خواهد شد. برای مشاهده نمونه ترجمه های تخصصی و اخیر مترجمین جهت اطمینان از کیفیت ترجمه، اینجا کلیک نمایید.)