مقاله انگلیسی عزت نفس و حسادت: بی ثباتی اعتماد به نفس (2018 الزویر)

حسادت احساسات عمیقا ناخوشایند است که از مقایسه های اجتماعی بالاتری برخوردار است که ضعف خود را نشان می دهند (مثلا Parrott & Smith، 1993). حسادت در تحقق فردی ریشه دارد که او چیزی ارزشمند است که متعلق به فرد دیگری است مانند خصیصه شخصی (مثلا هوش، زیبایی)، موفقیت (مثلا پیروزی در انتخابات)، رابطه (مثلا داشتن یک جذاب همسر) و یا مالکیت (به عنوان مثال، ثروت مالی؛ Parrott & Smith، 1993). انواع مقاربت های اجتماعی بالادست که تمایل به ایجاد حس حسادت دارند، کسانی هستند که تهدیدی برای احساسات خود ارزش دارند، زیرا آنها منعکس کننده فرسایش موقعیت اجتماعی نسبی خود هستند (Salovey & Rodin، 1984). به این معناست که افراد بیشتر حسرت می گیرند وقتی که خود را بعنوان یک فرد دیگر در نظر می گیرند (لانگ، Blatz، & Crusius را ببینید، در مطبوعات، برای بررسی). احساس غرور اغلب مردم را به تلاش برای غلبه بر ناتوانی درک شده خود انگیزه می دهند (Salovey & Rodin، 1984). در اصل، دو روش برای برآوردن تفاوت بین خود و شخص فردی که درود می خورند (به عنوان مثال، Lange & Crusius، 2015) وجود دارد. اولین رویکرد به عنوان حسادت خوش خیم اشاره شده است که شامل میل به دستیابی به مزیتی است که شخص برتر دارای آن است (به عنوان مثال، هدف این است که خود را به سطح شخصیت برتر برسانیم). وجود این شکل خوش بین از تحقیقات نشان می دهد که حسادت با افکار مثبت نسبت به دیگران برتر (ون د ون، Zeelenberg و Pieters، 2009) همراه است، امیدوار است برای موفقیت های آینده (Lange & Crusius، 2015) و تغییرات توجه به معنی است که برای پرورش دستاوردهای خود مفید است (Crusius & Lange، 2014). رویکرد دوم به عنوان حسادت مخرب نامیده می شود که شامل تمایل به محروم کردن شخص برتر از مزیت اوست (یعنی هدف این است که شخص برتر را به سطح خودش متقاعد کند). وجود فرم غم انگیز حسادت – که بیشترین تحقیق قبلی در مورد حسادت است – از طیف وسیعی از نتایج پشتیبانی می شود، از جمله کسانی که حسادت را با برخی جنبه های نارسیسیسم مرتبط می سازند (لانگه، کریوس و هگمیره، 2016 )، خصومت و افکار مخالف در مورد دیگران برتر (ون د ون و همکاران، 2009)، و ترس از شکست (Lange & Crusius، 2015). افراد به احتمال زیاد حسادت را تجربه می کنند زمانی که خود را بعنوان یک فرد دیگر به نفع خود درک می کنند، اما هیچ کدام از این نوع مقایسه های اجتماعی به همان اندازه تکیه نمی کنند. به عنوان مثال افراد با سطوح پایین عزت نفس، احتمال بیشتری نسبت به مقایسه های اجتماعی بالا دارند نسبت به افرادی که دارای سطح بالایی از اعتماد به نفس هستند (Wayment & Taylor، 1995) که ممکن است ارتباط منفی بین سطح عزت نفس و حسادت که اغلب در مطالعات قبلی ظاهر شد (مثلا Rentzsch، Schröder-Abé، & Schütz، 2015). اگر چه تحقیقات قبلی ارتباطی را که اعتماد به نفس صفت با حسادت دارد مورد بررسی قرار داده است، نتایج این مطالعات حداقل تا حدودی محدود است زیرا آنها بین افراد با اشکال پایدار و ناپایدار اعتماد به نفس تمایز قائل نیستند.

توجه؛ (این ترجمه توسط نرم افزار انجام شده و ویرایش نشده است و احتمال وجود اشتباه در آن وجود دارد. در صورت ثبت سفارش، ترجمه توسط مترجمین مجرب انجام خواهد شد. برای مشاهده نمونه ترجمه های تخصصی و اخیر مترجمین جهت اطمینان از کیفیت ترجمه، اینجا کلیک نمایید.)

1.Introduction

Envy is a deeply unpleasant emotion that arises from upward social comparisons that reflect poorly on the self (e.g., Parrott & Smith, 1993). Envy is rooted in an individual’s realization that he or she lacks something valuable that belongs to another person such as a personal attribute (e.g., intelligence, beauty), an accomplishment (e.g., winning an election), a relationship (e.g., having an attractive spouse), or a possession (e.g., financial wealth; Parrott & Smith, 1993). The sorts of upward social comparisons that tend to trigger feelings of envy are those that involve threats to one’s feelings of self-worth because they reflect an erosion of one’s relative social position (Salovey & Rodin, 1984). That is, individuals are most likely to experience envy when they perceive themselves as being inferior in some way to another individual (see Lange, Blatz, & Crusius, in press, for a review). Feelings of envy often motivate individuals to attempt to overcome their perceived inferiority (Salovey & Rodin, 1984). In essence, there are two approaches for leveling the differences between oneself and the envied individual (e.g., Lange & Crusius, 2015). The first approach is referred to as benign envy which involves the desire to attain the advantage that the superior person possesses (i.e., the goal is to bring oneself up to the level of the superior person). The existence of this benign form of envy is supported by research showing that envy is associated with positive thoughts about superior others (van de Ven, Zeelenberg, & Pieters, 2009), hopes for future success (Lange & Crusius, 2015), and shifts in attention toward means that are beneficial for fostering one’s own achievements (Crusius & Lange, 2014). The second approach is referred to as malicious envy which involves the desire to deprive the superior person of his or her advantage (i.e., the goal is to pull the superior person down to one’s own level). The existence of the malicious form of envy – which has been the focus of most previous research concerning envy – is supported by a wide array of results including those showing envy to be associated with certain aspects of narcissism (Lange, Crusius, & Hagemeyer, 2016), hostility and antagonistic thoughts about superior others (van de Ven et al., 2009), and fear of failure (Lange & Crusius, 2015). Individuals are most likely to experience envy when they perceive themselves as being inferior in some way to another individual but not everyone relies on these sorts of social comparisons to the same extent. For example, individuals with low levels of trait self-esteem are more likely to make upward social comparisons than individuals with high levels of trait self-esteem (Wayment & Taylor, 1995) which may explain the negative association between trait self-esteem level and envy that has often emerged in past studies (e.g., Rentzsch, Schröder-Abé, & Schütz, 2015). Although previous research has examined the connection that trait self-esteem has with envy, the results of those studies are at least somewhat limited because they did not distinguish between individuals with stable and unstable forms of self-esteem.