مقاله مقاوم سازی لرزشی در دیوارهای برشی با میله های نوک دار و پوشش فیبرهای کربنی (2003 ASCE)

مقدمه

اهداف

برنامه تست

نمونه های W1 و W2 مشابه شرایط ساخت

طراحی و ساخت نمونه های W1 و W2

عملکرد نمونه W1

عملکرد نمونه W2

نمونه های تقویت شده W1R و W2R

مقاوم سازی نمونه W1R

عملکرد نمونه W1R

تقویت نمونه W2R

عملکرد نمونه W2R

تاثیر تقویت های مورد استفاده

مقایسه W1 و W1R

مقایسه W2 و W2R

جمع بندی

A series of four shear wall specimens was tested in order to evaluate the seismic retrofit that had been proposed for the core wall of an existing building. The core wall had nonductile reinforcing details, including lap splices in the longitudinal reinforcement in potential plastic hinging regions, inadequate confinement of boundary regions, and inadequate anchorage of the transverse reinforcement. The seismic retrofit involved the use of headed reinforcement, carbon fiber wrap, and reinforced concrete collars at the base of the wall. The four shear wall specimens were tested under reversed cyclic loading. Two of these walls had a lap splice in the longitudinal steel at the base of the wall, and the other two had a lap splice 600 mm from the base of the wall. One of each of these specimens was tested in the as-built condition and the other two were retrofit prior to testing. The test results show that the retrofit strategies were successful in improving the ductility and energy dissipation of the shear walls.

یک سری از چهار نمونه دیوار برشی در این مطالعه بررسی شده است تا مقاوم سازی های لرزشی که برای دیوار مرکزی یک ساختمان موجود پیشنهاد شده است، ارزیابی شود. دیوار مرکزی دارای جزییات تقویتی بدون انعطاف میباشد که شامل اتصالات لبه ای در تقویت های طولی در نواحی لولا های پلاستیکی پتانسیل، محدودیت نا کافی در نواحی مرزی، و لنگرگاه ضعیف در تقویت های عرضی میباشد. این تقویت لرزشی شامل استفاده از تقویت های نوک دار، پوشش های فیبر کربن و طوق های بتنی تقویت شده در مبنای دیوار ها میباشد. چهار نمونه دیوار برشی تحت بار گذاری های چرخشی معکوس قرار گرفتند. دو مورد از این دیوار ها دارای اتصالات لبه ای در ورقه ی فولاد طولی در مبنای دیوار ها بودند و دو مورد دیوار دیگر نیز دارای اتصالات لبه ای با فاصله ی 600 mm از مبنای دیوار بودند. یکی مورد از هر کدام از این نمونه ها در شرایط مشابه ساخت و ساز مورد تست قرار گرفته اند و دو مورد دیگر نیز قبل از تست کردن، بازسازی و تقویت شده اند. نتایج تست نشان داد که برنامه های مقاوم سازی به صورت مناسب توانست موجب بهبود انعطاف پذیری و پراکنده سازی انرژی در دیواره های برشی شود.