مقاله القای سمیت سلولی گیاه گزنه در سلول های سرطانی LNCaP پروستات انسان (2014)

آزمایشات تجربی

آماده سازی عصاره آبی گیاه گزنه (Urtica dioica)

کشت سلولی

سنجش سمیت MTT

سنجش فعالیت کاسپاز 3 و 9

سنجش DNA تکه تکه شده

JC-1 آنالیز پتانسیل غشای میتوکندری (Δψm)

Nitroblue tetrazolium (NBT) سنجش گونه‌های فعال اکسیژن

Western blotting: تشخیص PARP برش داده شده

آنالیزهای آماری

نتایج

تاثیر عصاره آبی گیاه گزنه بر میزان پیاداری سلول ها

القای کیلواژ PARP در سلول های LNCaP توسط عصاره آبی گیاه گزنه

قطعه قطعه شدن DNA در سلول های LNCaP تیمار شده با عصاره ی آبی گیاه گزنه

فعال شدن کاسپاز توسط عصاره‌ی آبی گیاه گزنه

اثر عصاره آبی گیاه گزنه بر پتانسیل غشای میتوکندری (Δψm)

اثر عصاره گیاه گزنه بر تکثیر ROS در سلول های LNCaP

بحث

نتیجه

سپاسگذاری

Purpose: To evaluate the cytotoxic mechanisms of an extract from the leaves of the Urtica dioica (UD) plant in LNCaP prostate cancer cells. Methods: LNCaP cells were exposed to the UD extract for 24hrs and cell viability assessed using the MTT assay. Reactive oxygen species generation was assessed using the NBT assay and mitochondrial membrane potential using JCI-aggregation. DNA fragmentation patterns and cleavage of poly (ADPribose) polymerase were assessed using western blot and caspase activation via colorimetric assay. Results: The viability of LNCaP cells was significantly decreased in a dose-dependent manner following 24-h treatment with the UD extract. The reactive oxygen species levels were also significantly increased and mitochondrial depolarization was evident. DNA fragmentation, PARP cleavage and an increase in the activities of caspases 3 and 9 were observed in cells treated with the UD extract and this confirmed the induction of apoptosis as the major cytotoxic modality for this extract. Conclusion: The results confirm that the cytotoxic activity of UD aqueous extract in LNCaP cells is mediated through oxidative stress and apoptosis. These findings could hold positive implications for the potential use of UD extract in prostate cancer therapy.

هدف: ارزیابی مکانیسم های سمیت عصاره از برگ های گیاه گزنه در سلول های سرطانی LNCaP پروستات.

روش ها: سلول های LNCaP (یک سلول از سلول‌های انسانی است که معمولا در زمینه‌ی انکولوژی استفاده می‌شود، این سلول ها از پروستات انسانی حساس به آندروژن می باشند) به مدت 24 ساعت در معرض عصاره قرار گرفتند و میان پایداری سلول با استفاده از سنجش MTT سنجیده شده است. تکثیر گونه های فعال اکسیژن با استفاده از آزمون NBT سنجیده شد و پتانسیل غشای میتوکندری با استفاده از آزمون JCI-aggregation سنجیده شد. الگوی قطعه قطعه شدن DNA و پراکندگی پلی(ADP ـ ریبوز)، پلیمرازها، با استفاده از سنجش western blot و فعال سازی کاسپازها با سنجش colorimetric انجام شد.

نتایج: پایداری سلول‌های LNCaP ، هنگامی که با عصاره‌ی گیاه گزنه به مدت 24 ساعت و به شیوه‌ی وابسته به دوز تیمار شد، به صورت قابل ملاحظه ای کاهش پیدا کرد. سطح گونه های فعال اکسیژن به طور قابل توجهی افزایش یافته و دپلاریزاسیون میتوکندری مشهود بود(دپلاریزاسیون به معنای تغییر در بار الکتریکی است و موجب کاهش بارمنفی درون سلول می‌شود). تکه تکه شدن DNA ، برش و تجزیه PARP و افزایش فعالیت کاسپاز 3 و 9 ، در سلول های تیمار شده با عصاره گیاه گزنه مشاهده شد و تصدیق کننده ی القای آپوپتوز به عنوان یک روش اصلی ایجاد سمیت برای این عصاره است.

نتیجه: نتایج تصدیق کرده است که فعالیت سمیت سلولی عصاره ی آبی گیاه گزنه در سلول های LNCaP از طریق استرس اکسیداتیو و آپوپتوز ایجاد می شود. این یافته ها می تواند پیامد های مثبتی در استفاده از عصاره ی گیاه گزنه در درمان سرطان پروستات داشته باشد.