مقاله انگلیسی برنامه ریزی استراتژیک اعمال شده برای مدیریت پروژه (2017 الزویر)

استفاده از پروژه ها در سازمان ها به طور پیوسته طی چند دهه گذشته افزایش یافته است. اگرچه بعضی از نشانه هایی وجود دارد که پروژه ها موفق تر می شوند اما شواهدی وجود دارد که تعداد قابل توجهی از پروژه ها به اهداف و انتظارات دست نمی یابند (آلن و همکاران، 2014). McKinsey و Company (2012) دریافتند که به طور متوسط ​​پروژه های فناوری اطلاعات (IT) “بیش از 45 درصد بیش از بودجه و 7 درصد در طول زمان انجام می شود، در حالی که 56 درصد کمتر از پیش بینی شده است.” پروژه CHAOS گروه Standish، پروژه ها در طول زمان، پیشرفت های جزئی در تکمیل موفقیت آمیز پروژه ها را در دو دهه گذشته نشان می دهد. (http://www.standishgroup.com).

با در نظر گرفتن این افزایش استفاده از پروژه ها موفقیت پروژه هنوز محدود است، بررسی موفقیت و شکست PM، همچنان یک منطقه قابل توجه است (آلن و همکاران، 2014). Leybourne (2007) تاکید متفاوتی از تحقیقات PM را به دست می دهد و تعدادی از زمینه هایی را که قبلا مورد بررسی قرار گرفته اند بررسی می کند: شناسایی عوامل موفقیت بحرانی، ارزیابی روش های خاص PM و ارزیابی ابزار / تکنیک های PM. اگر چه یافته های این مطالعات قطعا به زمینه PM کمک کرده است، اما این تحقیق محدود به مجموعه ای محدود از ساختار بوده است. همانطور که Leybourne (2007) در مورد بحث می کند، ممکن است وقت آن باشد که فراتر از آنها حرکت کنیم.

چندین نویسندگان اشاره به فقدان زمینه های نظری در تحقیقات PM (به عنوان مثال، Drouin و Jugdev، 2014؛ Killien و همکاران، 2012؛ Parker و همکاران، 2015؛ Patanakul و Shenhar، 2012) توصیه استفاده از نظریه از رشته های مرتبط به پیشبرد PM به عنوان یک میدان. Drouin و Jugdev (2014، ص 64) بیان می کنند که استفاده از نظریه های موجود و ساختارها “اعتبار یافتن یافته ها را تقویت می کند”، اما “وضعیت فعلی تحول نظری در PM، محققان را در استفاده از مفاهیم توسعه یافته به منظور بررسی با استفاده از ساختارهای با ابزار و وسایل مورد اعتماد و قابل اعتماد موجود از ابزارها است. “نمونه هایی از چنین تحقیقی، مطالعاتی است که توسط Drouin و Jugdev (2014)، Killien et al انجام شده است. (2012) و پارکر و همکاران (2015)، که دیدگاه مبتنی بر منابع را از منظر مدیریت استراتژی در یک زمینه PM تطبیق داد.

توجه؛ (این ترجمه توسط نرم افزار انجام شده و ویرایش نشده است و احتمال وجود اشتباه در آن وجود دارد. در صورت ثبت سفارش، ترجمه توسط مترجمین مجرب انجام خواهد شد. برای مشاهده نمونه ترجمه های تخصصی و اخیر مترجمین جهت اطمینان از کیفیت ترجمه، اینجا کلیک نمایید.)

1.Introduction

The use of projects in organizations has increased steadily over the last several decades. Although there has been some indication that projects are becoming more successful, there is still evidence that a substantial number of projects do not meet goals or expectations (Allen et al., 2014). McKinsey and Company (2012) found that, on average, large information technology (IT) projects “run 45 percent over budget and 7 percent over time, while delivering 56 percent less value than predicted.” The Standish Group’s CHAOS Project, which tracks IT projects over time, shows limited progress in successful project completion over the last two decades. (http://www.standishgroup.com).

With this increasing use of projects yet limited project success, examination of PM success and failure continues to be an area of considerable interest (Allen et al., 2014). Leybourne (2007) reviewed the changing emphasis of PM research, recognizing a number of areas that have been examined in the past: identification of critical success factors, evaluation of specific PM methods, and assessment of PM tools/techniques. Although findings from such studies have certainly contributed to the PM field, the research has been limited to a narrow set of constructs. As Leybourne (2007) discusses, it may be time to move beyond them.

Several authors have pointed out the lack of theoretical underpinnings in PM research (e.g., Drouin and Jugdev, 2014; Killien et al., 2012; Parker et al., 2015; Patanakul and Shenhar, 2012) recommending application of theory from related disciplines to advance PM as a field. Drouin and Jugdev (2014, p. 64) state that use of existing theory and constructs will “foster credibility of the findings” but the “current state of theoretical evolution in PM hampers researchers in using well-developed concepts to investigate by operationalizing constructs with existing valid and reliable instruments or items from instruments.” Examples of such research are studies by Drouin and Jugdev (2014), Killien et al. (2012), and Parker et al. (2015), which adapted the resource-based view from the strategic management field within a PM context.