مقاله نقش بالقوه پروبیوتیک ها روی پیش گیری از سرطان کلورکتال (2012 BMC)

پیش‌زمینه

بحث

مکانیسم‌های مهار CRC توسط پروبیوتیک ها

تغییر متابولیسم میکروفلور روده

غیر فعال کردن ترکیبات سرطان زا

رقابت با میکروبیوتای فاسد کننده و بیماری زا

بهبود پاسخ ایمنی میزبان

اثرات ضد تکثیری توسط تنظیم آپوپتوز و تمایز سلولی

تخمیر غذاهای هضم نشده

مهار مسیرهای سیگنالینگ تیروزین کیناز

نتیجه گیری

Background: Colorectal cancer represents the most common malignancy of the gastrointestinal tract. Owing to differences in dietary habits and lifestyle, this neoplasm is more common in industrialized countries than in developing ones. Evidence from a wide range of sources supports the assumption that the link between diet and colorectal cancer may be due to an imbalance of the intestinal microflora. Discussion: Probiotic bacteria are live microorganisms that, when administered in adequate amounts, confer a healthy benefit on the host, and they have been investigated for their protective anti-tumor effects. In vivo and molecular studies have displayed encouraging findings that support a role of probiotics in colorectal cancer prevention. Summary: Several mechanisms could explain the preventive action of probiotics against colorectal cancer onset. They include: alteration of the intestinal microflora; inactivation of cancerogenic compounds; competition with putrefactive and pathogenic microbiota; improvement of the host’s immune response; anti-proliferative effects via regulation of apoptosis and cell differentiation; fermentation of undigested food; inhibition of tyrosine kinase signaling pathways.

پیش زمینه

سرطان کلورکتال نماینده یکی از معمول‌ترین بیماری‌های زیان‌بار در بخش معدی روده‌ای می‌باشد. به علت تفاوت‌های موجود در عادت غذایی و سبک زندگی، این نئوپلاسم در کشورهای صنعتی معمول‌تر از کشورهای درحال‌توسعه می‌باشد. شواهد به‌دست‌آمده از یک طیف وسیعی از منابع، از این فرض حمایت می‌کنند که ارتباط بین رژیم غذایی و سرطان کلورکتال ممکن است ناشی از یک عدم تعادل در میکروفلور روده باشد.

بحث

باکتری‌های پروبیوتیک، میکروارگانیسم‌های زنده‌ای می‌باشند که زمانی که به مقدار کافی تجویز شوند، یک مزیت سلامتی را به میزبان اعطا می‌کنند، و آن‌ها از چشم‌انداز اثرات ضد توموری‌شان موردمطالعه قرارگرفته‌اند. مطالعات مولکولی و in vivo، یافته‌های تشویقی را نشان داده‌اند که از نقش پروبیوتیک ها در پیش‌گیری از سرطان کلورکتال حمایت می‌کنند.

خلاصه

چندین مکانیسم می‌تواند فعالیت پیشگیرانه‌ی پروبیوتیک ها را در مقابل هجوم سرطان کلورکتال توضیح دهد. آن‌ها شامل تغییر میکروفلور روده، عدم فعال‌سازی ترکیبات سرطان‌زا، رقابت با میکروبیوتای بیماری‌زا و فاسد کننده؛ بهبود پاسخ ایمنی میزبان؛ اثرات ضد تکثیری توسط تنظیم آپوپتوز و تمایز سلولی؛ تخمیر غذای هضم نشده؛ مهار مسیرهای سیگنالینگ تیروزین کیناز می‌باشد.