مقاله انگلیسی مداخله FRC ، کیفیت گزارشگری مالی و ارزیابی صلاحیت (2020 الزویر)

این مطالعه شواهدی از رابطه بین مداخله دولت ، کیفیت گزارشگری مالی و دقت کافی ارائه می دهد. به طور خاص ، نویسندگان عواقب افشای گزارش های بازرسی توسط شورای گزارشگری مالی (FRC) برای شرکتهای حسابرسی فردی را که در انگلستان مورد بازرسی قرار گرفته اند ، بررسی می کنند. با استفاده از یک طرح تفاوت در اختلافات ، مشخص می شود که مشتری ها احتمالاً در دوره پس از افشاگری نظرات حسابرسی واجد شرایط را دریافت می کنند. این تأثیر قابل توجه در تصمیم گیریهای مربوط به گزارش گیری بیشتر در بین مشتریان شرکتهای کوچک حسابرسی متمرکز است. علاوه بر این ، علیرغم بازده عمومی در طول دوره نمونه ، مشتریانی که تحت تأثیر مداخله FRC قرار گرفته اند تأخیر بیشتری در دریافت گزارش های حسابرسی خود دارند. به طور کلی ، این مطالعه به ادبیات مربوط به حاکمیت شرکت ها و تنظیم حسابرسی کمک می کند و پیامد هایی برای سیاست گذاری دارد. بازرسی های FRC نسبت به بنگاه های بزرگ نگرانی بیشتری برای بنگاه های حسابرسی کوچک دارند ، زیرا دومی در حال حاضر شهرت جدی ایجاد کرده اند. به طور کلی ، روند بازرسی شفاف ممکن است در تقویت نظارت حسابرس مفید باشد.

1. مقدمه

حاکمیت شرکت برای موفقیت شرکت بسیار مهم است و ممیزی های سالانه سنگ بنای مدیریت شرکت ها هستند (کادبری ، 1992). به دنبال چندین رسوایی حسابداری در اوایل قرن 21 (به عنوان مثال Enron و WorldCom) ، این ادبیات به طور فزاینده ای بر نظارت عمومی بر حرفه حسابرسی متمرکز شده است (به عنوان مثال Carcello و همکاران ، 2011 ؛ DeFond و Lennox، 2017). در انگلیس ، انجام این نظارت نقش اصلی شورای گزارشگری مالی (FRC) است. در سال 2008 ، FRC شروع به انتشار گزارش های بازرسی برای شرکتهای بزرگ حسابرسی با مشتری های انگلستان (FRC ، 2016) .1 این گزارش ها نتایج بازرسی را برای شرکتهای حسابرسی منفرد ارائه می دهد ، و این امکان را فراهم می کند تا مشتری ها بین شرکت های با کیفیت بالا و پایین تفاوت قائل شوند. این مطالعه تحقیقات قبلی را با بررسی تأثیر افشای FRC گزارش های بازرسی فردی بر کیفیت گزارشگری مالی و دقت کافی ، از جمله احتمال مراجعه مشتری به نظرات حسابرسی واجد شرایط ، و مدت زمان لازم برای دریافت مشتریان از گزارش های حسابرسان امضا شده ، گسترش می دهد. به منظور محافظت از شهرت خود ، شرکت های حسابرسی ممکن است در مورد گزارش های مهم “سخت و یا محافظه کار” باشند و ورودی های اضافی را به ممیزی ها اختصاص دهند. به طور شهودی ، هرچه تخصص بیشتری برای تصمیم گیری های گزارش شده بیشتر شود ، احتمال بروز سوء تفاهم ها بیشتر خواهد بود. با این حال ، “بازی” رفتار توسط شرکتهای حسابرسی (به عنوان مثال “دیدار یا ضرب و شتم”) ممکن است کیفیت محتوای گزارشات را کاهش دهد (کریستنسن و همکاران ، 2016). با توجه به مدت زمان لازم برای تهیه گزارش های حسابرسی و کاهش خسارت در اعتبار شهرت ، از یک سو حسابرسان ممکن است زمان بیشتری را نسبت به گذشته بگذرانند و از طرف دیگر ، این ورودی اضافی در فرآیند حسابرسی نیز ممکن است کارایی حسابرسی را بهبود بخشد ، بدین ترتیب زمان و کار درگیر در حسابرسی کاهش می یابد. به طور کلی ، عواقب افشای FRC بنابراین مورد سوال قرار می گیرد.

توجه؛ (این ترجمه توسط نرم افزار انجام شده و ویرایش نشده است و احتمال وجود اشتباه در آن وجود دارد. در صورت ثبت سفارش، ترجمه توسط مترجمین مجرب انجام خواهد شد. برای مشاهده نمونه ترجمه های تخصصی و اخیر مترجمین جهت اطمینان از کیفیت ترجمه، اینجا کلیک نمایید.)

Abstract

This study provides evidence of the relationship between government intervention, financial reporting quality and due diligence. Specifically, the authors examine the consequences of the disclosure of inspection reports by the Financial Reporting Council (FRC) for individual audit firms inspected in the UK. Using a difference-in-differences design, it is found that clients are more likely to receive qualified audit opinions during the post-disclosure period. This significant impact on reporting decisions is more concentrated among clients of small audit firms. Moreover, despite general efficiency during the sample period, clients affected by an FRC intervention experience longer delays in receiving their audit reports. Overall, this study contributes to literature on corporate governance and audit regulation, and has implications for policy making. FRC inspections are of greater concern to small audit firms than large firms, as the latter have already built a strong reputation. In general, the transparent inspection process may be beneficial in enhancing auditor oversight.

1.Introduction

Corporate governance is crucial to firm success, and annual audits are a cornerstone of corporate governance (Cadbury, 1992). Following several accounting scandals in the early 21 st century (e.g. Enron and WorldCom), the literature has increasingly focused on public oversight of the audit profession (e.g. Carcello et al., 2011; DeFond and Lennox, 2017). In the UK, exercising this oversight is a central role of the Financial Reporting Council (FRC). In 2008, the FRC began to publish inspection reports for major audit firms with UK clients (FRC, 2016).1 These reports provide inspection results for individual audit firms, enabling clients to distinguish between high- and low-quality firms. This study extends previous research by examining the impact of the FRC’s disclosure of individual inspection reports on financial reporting quality and due diligence, including the likelihood of clients receiving qualified audit opinions, and the time taken for clients to receive signed off auditors’ reports. In order to protect their reputation, audit firms may be “tough or conservative’’ on important reporting issues and devote additional inputs into audits. Intuitively, the greater the expertise brought to reporting decisions, the more likely that misstatements will be detected. However, “gaming” behaviour by audit firms (e.g. “meet or beat”) may reduce the quality of the reports’ content (Christensen et al., 2016). With regard to the time taken to produce audit reports and to reduce reputational damage, on the one hand, auditors may spend more time than they used to, and on the other hand, this additional input into the auditing process may also improve auditing efficiency, thereby reducing the time and work involved in the audit engagement. Overall, the consequences of FRC disclosure are thus open to question.