مقاله روابط خانوادگی دوستانه برای کودکان دارای معلولیت ذهنی و کودکان دارای ناتوانی های یادگیری (2017 الزویر)

1. مقدمه

1.1. روابط دوستانه خانواده در حل مسئله

1.2. حل مشکلات خانواده و کودکان با معلولیت ذهنی و یادگیری

1.3. سوالات تحقیق و فرضیات

2. روش ها

2.1. شرکت‌کنندگان

2.2. اندازه گیری

2.2.1. تعاملات حل مسئله در خانواده

2.2.2. رفتارهای کدگذاری شده

2.2.3. پذیرش دوستان

2.3 روش کار

2.4 بررسی اجمالی تجزیه و تحلیل

3 نتایج

3.1 تفاوت های گروهی در رفتارهای تعاملی

3.1.1 پیش بینی رفتار مادران

3.1.2 پیش بینی از روی رفتارهای پدران

3.2 مشارکت صحیح در حل مسئله خانوادگی پذیرش کودک در همسالان را پیش بینی می کند.

4 بحث

Family interactions are potential contexts for children with intellectual and learning disabilities to develop skillful social behaviors needed to relate effectively with peers. This study examined problem solving interactions within families of elementary school-age children (7–11 years) with intellectual disability (n = 37), specific learning disabilities (n = 48), and without disabilities (n = 22). After accounting for group differences in children’s behaviors and peer acceptance, across all groups, mothers’ behaviors that encouraged egalitarian problem solving predicted more engaged and skillful problem solving by the children. However, mothers’ controlling, directive behaviors predicted fewer of these behaviors by the children. Fathers’ behaviors had mixed associations with the children’s actions, possibly because they were reactive to children’s unengaged and negative behaviors. For the children, greater involvement, more facilitative behaviors, and less negativity with their families were associated with greater acceptance from their peers, supporting family-peer linkages for children at risk for peer rejection.

تعاملات خانوادگی زمینه‌های بالقوه برای کودکان دارای معلولیت ذهنی و یادگیری جهت توسعه رفتارهای اجتماعی ماهرانه مورد نیاز جهت ارتباط موثر با دوستان هستند. این مطالعه به بررسی تعاملات حل مسئله در میان خانواده کودکان سنین ابتدایی (7-11 سال) با معلولیت ذهنی (n=37)، معلولیت یادگیری خاص (n=48) و سالم (n=22) پرداخت. پس از بررسی تفاوت‌های رفتاری کودکان و پذیرش همسالان، در همه گروه ها، رفتار مادرانی که تشویق به حل مسئله به صورت مسالمت‌آمیز می کردند، بیشتر روی حل مشارکتی مشکل و مهارتی توسط کودکان تاثیر داشتند. با این وجود، در مادران کنترل شده، پیش‌بینی می شود که رفتارهای آمرانه کمتر از کودکان سر می-زند. رفتارهای پدران همبستگی ترکیبی با فعالیت کودکان دارد، احتمالاً به این دلیل که به عدم درگیر شدن کودکان و رفتارهای منفی آن ها واکنش نشان می دهند. برای کودکان، مشارکت بیشتر، رفتارهای آرام‌تر و خوش‌بینانه‌تر در خانواده هایشان با پذیرش بیشتر از جانب همسالان همبستگی دارد که ارتباط دوستانه خانوادگی را برای کودکان در معرض خطر طرد همسالان تجویز می کند.