مقاله انگلیسی حسابداري مديريت محيط زيست و تأثير آن در مدیریت کربن (2018 الزویر)

The annual Earth Overshoot Day marks the day on which human induced pollution exceeds the carrying capacity the earth provides for a given year. Constantly, this day is reached far before the end of the year and the overshoot increases each year (Posthuma et al., 2014; Worland, 2015). Carbon and other greenhouse gas emissions are one of the main drivers of this overshoot and large corporations are the main emitters of greenhouse gases, both historically, but also at present (CDP, 2013; Heede et al., 2014). To measure environmental impacts including carbon emissions, environmental management accounting (EMA) has received growing attention for the past decades (e.g., Christ and Burritt, 2013; Ferreira et al., 2010; Gibson and Martin, 2004; Passetti et al., 2014; Schaltegger and Burritt, 2000) and a variety of EMA tools such as material flow cost accounting (Christ and Burritt, 2015; Strobel and Redmann, 2002), eco-control (Henri and Journeault, 2010) and the sustainability balanced scorecard (Hansen and Schaltegger, 2016), have been designed and increasingly implemented to reduce the environmental impacts of companies. While the focus of previous environmental and social accounting and reporting research is predominantly on environmental disclosure (Parker, 2005; Schaltegger et al., 2013), EMA has been increasingly used and investigated as a company-internal approach to support the quality of environmental management in corporate practice (Adams, 2002; Burritt et al., 2002). It has been acknowledged that EMA can play a significant role in spurring operational as well as organisational change towards reducing corporate environmental impacts (Bennett et al., 2003; Ferreira et al., 2010; Masanet-Llodra, 2006). More recently, the usefulness of EMA has been explored and discussed in the context of corporate carbon management and accounting (Ascui, 2014; Burritt et al., 2011; Schaltegger and Csutora, 2012; Stechemesser and Günther, 2012). Governments around the world have attempted to drive corporate responses to climate change through the introduction of emission trading schemes and/or taxes, abatement and disclosure regulation that aim to reduce carbon emissions. Under the current European Emissions Trading Scheme (ETS), carbon pricing or other related carbon reduction mechanisms, it has become increasingly important for corporations to account for carbon emissions (Bell, 2017; Bowen and Wittneben, 2011; Engels, 2009; King, 2014; Qian and Schaltegger, 2017). The expectation that a first step towards reducing corporate carbon emissions is to improve transparency and disclosure of such emissions, has led to the establishment of initiatives such as the Carbon Disclosure Project (CDP). The CDP collects and publishes (voluntary) disclosure of the greenhouse gas emissions of the world’s largest corporations.

روز غروب خورشیدی سالانه روزی را نشان می دهد که آلودگی ناشی از انسانی بیش از ظرفیت بارگیری زمین برای یک سال خاص است. به طور مداوم، این روز خیلی دورتر از پایان سال به پایان رسیده است و هر سال بیش از حد افزایش می یابد (Posthuma et al.، 2014؛ Worland، 2015). کربن و دیگر انتشار گازهای گلخانه ای یکی از دلایل اصلی این ناحیه هستند و شرکت های بزرگ، عامل اصلی انتشار گازهای گلخانه ای هستند که هم از لحاظ تاریخی، هم در حال حاضر (CDP، 2013؛ Heede et al.، 2014). برای اندازه گیری اثرات زیست محیطی از جمله انتشار کربن، حسابداری مدیریت زیست محیطی (EMA) برای دهه های گذشته توجه زیادی را به خود جلب کرده است (به عنوان مثال، کریستین و Burritt 2013؛ Ferreira و همکاران، 2010؛ گیبسون و مارتین، 2004؛ Passetti et al.، 2014 ؛ Schaltegger و Burritt، 2000) و انواع ابزار EMA مانند حسابداری هزینه جریان جریان (مسی و Burritt، 2015، Strobel و Redmann، 2002)، کنترل زیست محیطی (Henri and Journeault، 2010) و کارت امتیازی متوازن پایداری (Hansen و Schaltegger، 2016) طراحی شده اند و به طور فزاینده ای برای کاهش اثرات زیست محیطی شرکت ها اجرا می شوند. در حالی که تمرکز قبلی حسابداری زیست محیطی و حسابداری و تحقیقات گزارشگری، عمدتا بر افشای محیط زیست است (Parker، 2005؛ Schaltegger et al.، 2013)، EMA به طور فزاینده ای مورد استفاده قرار گرفته و به عنوان یک رویکرد داخلی شرکت برای حمایت از کیفیت مدیریت زیست محیطی مورد بررسی قرار گرفته است در عمل شرکت (آدامز، 2002؛ Burritt و همکاران، 2002). اذعان شده است که EMA می تواند نقش مهمی در ترویج تغییرات عملیاتی و همچنین سازمانی به منظور کاهش اثرات زیست محیطی شرکت ها ایفا کند (Bennett et al.، 2003؛ Ferreira et al.، 2010؛ Masanet-Llodra، 2006). اخیرا سودآوری EMA در زمینه مدیریت و حسابداری کربنی شرکت مورد بررسی و بحث قرار گرفته است (Ascui، 2014؛ Burritt et al.، 2011؛ ​​Schaltegger and Csutora، 2012؛ Stechemesser and Günther، 2012). دولت های سراسر جهان تلاش کرده اند تا پاسخ های شرکت های بزرگ به تغییرات آب و هوایی را از طریق معرفی طرح های تجاری و / یا مالیات، کاهش مقررات و افشاگری که هدف کاهش انتشار گازهای کربن هستند، هدایت کنند. براساس طرح فعلی اروپا در زمینه Emissions Trading (ETS)، قیمت گذاری های کربن یا سایر مکانیسم های کاهش کربن مرتبط، برای شرکت ها برای تولید گازهای کربن اهمیت بیشتری دارد (Bell، 2017؛ Bowen and Wittneben 2011؛ ​​Engels، 2009؛ King، 2014 ؛ چیان و شالگجر، 2017). انتظار می رود که گام اول در جهت کاهش انتشار کربن های شرکتی، بهبود شفافیت و افشای چنین انتشاراتی، ایجاد طرح هایی مانند پروژه Disclosure Carbon (CDP) است. CDP جمع آوری و منتشر (داوطلبانه) افشای انتشار گازهای گلخانه ای از بزرگترین شرکت های بزرگ جهان است.

توجه؛ (این ترجمه توسط نرم افزار انجام شده و ویرایش نشده است و احتمال وجود اشتباه در آن وجود دارد. در صورت ثبت سفارش، ترجمه توسط مترجمین مجرب انجام خواهد شد. برای مشاهده نمونه ترجمه های تخصصی و اخیر مترجمین جهت اطمینان از کیفیت ترجمه، اینجا کلیک نمایید.)