مقاله انگلیسی دیابت قندی در افراد جوان و پیر (2020 الزویر)

کاهش شناختی خفیف تا متوسط ​​یک پدیده شناخته شده در ارتباط با دیابت است. در این بررسی ، ما یک مرور کلی از پیامدهای شناختی دیابت نوع 1 و نوع 2 را بر اساس مطالعات مشخصه ای که در طی مدت زمان طولانی بیماران را دنبال می کند ارائه می دهیم. در بیماران مبتلا به دیابت نوع 1 ، اختلال عملکرد شناختی به زودی پس از تشخیص ظاهر می شود و در افراد در هر سنی قابل مشاهده است. بزرگی این تأثیرات به طور کلی متوسط ​​است ، اگرچه شدت آن به ویژه در افرادی که مبتلا به ابتلا به دیابت نوع اول هستند (تشخیص قبل از 7 سالگی) یا افرادی که به بیماری میکرو عروقی مبتلا شده اند ، مانند رتینوپاتی پرولیفراتیو تلفظ می شود. نرخ دیابت نوع 2 طی 20 سال گذشته به طور چشمگیری افزایش یافته است ، بخشی از آن ناشی از بیماری همه گیر چاقی در سراسر جهان است ، و این شکل از دیابت در سنین جوانی به تدریج ظاهر می شود. باز هم ، ممکن است شناخت مختل شود ، به ویژه در افرادی که کنترل قند خون فقیر دارند و شواهدی وجود دارد که نشان می دهد با افزایش مدت زمان بیماری دیابت ، سرعت کاهش شناختی تسریع می شود و خطر زوال عقل بطور قابل توجهی افزایش می یابد.

1. مقدمه

عملکرد و ساختار مغز در افراد مبتلا به دیابت مختل می شود. ماهیت و میزان این اثرات امروزه تحت تأثیر عوامل مختلفی از جمله نوع دیابت (نوع 1 ؛ نوع 2) ، سن ابتدای دیابت ، مدت بیماری ، درجه کنترل قند خون ، وجود یا عدم وجود همراه است. شرایطی مانند فشار خون بالا و چاقی ، بروز عوارض میکرو و ماکرووواسکولار (مک کریمون و همکاران ، 2012 ؛ رایان و همکاران ، 2016b). از آنجا که دیابت یک بیماری متابولیک مزمن است که می تواند کودکان و بزرگسالان را در طی مدت زمان طولانی تحت تأثیر قرار دهد ، ممکن است انتظار داشته باشد که تغییرات چشمگیر در ظاهر و شدت اختلال عملکرد عصبی و شناختی در طول عمر مشاهده شود. هدف ما بررسی توسعه این تغییرات ، ردیابی آنها در طول زمان و شناسایی متغیرهای پزشکی است که اعتقاد بر این است که با افزایش سن افراد در خطر سقوط تأثیر می گذارند. این یک بررسی کاملاً انتخابی است که بر تحقیقات طولی متمرکز است که شناخت را در همان افراد با گذشت زمان می سنجد ، یا داده های مقطعی را در سنین مختلف در همگروه های مشابه و تعریف شده بررسی می کند. از آنجا که دو شکل عمده دیابت (نوع 1 [T1D] و نوع 2 [T2D]) منشأ ، تظاهرات و پیامدهای طولانی مدت متفاوت دارند ، ما عواقب عصبی شناختی و دوره زمانی آنها را بطور جداگانه شرح می دهیم.

توجه؛ (این ترجمه توسط نرم افزار انجام شده و ویرایش نشده است و احتمال وجود اشتباه در آن وجود دارد. در صورت ثبت سفارش، ترجمه توسط مترجمین مجرب انجام خواهد شد. برای مشاهده نمونه ترجمه های تخصصی و اخیر مترجمین جهت اطمینان از کیفیت ترجمه، اینجا کلیک نمایید.)

Abstract

Mild to moderate cognitive decrements are a well-known phenomenon associated with diabetes mellitus. In this review, we provide an overview of the cognitive consequences of type 1 and type 2 diabetes based on hallmark studies that follow patients over an extended period of time. In patients with type 1 diabetes, cognitive dysfunction appears soon after diagnosis and can be found in individuals of any age. The magnitude of these effects is generally modest, although their severity is especially pronounced in those with early onset type 1 diabetes (diagnosis before 7 years of age) or those who have developed microvascular disease, such as proliferative retinopathy. Rates of type 2 diabetes have increased dramatically over the past 20 years, in part driven by the world-wide epidemic of obesity, and this form of diabetes is appearing at a progressively younger age. Again, cognition may be disrupted, particularly in those who are in poorer glycemic control, and there is some evidence to suggest that with increasing diabetes duration, the rate of cognitive decline is accelerated and the risk of dementia is increased significantly.

1.Introduction

Brain function and structure are disrupted in individuals with diabetes mellitus. The nature and extent of these effects are now known to be influenced by a variety of factors, including type of diabetes (type 1; type 2), age at onset of diabetes, disease duration, degree of glycemic control, presence or absence of comorbid conditions like hypertension and obesity, occurrence of micro- and macrovascular complications (McCrimmon et al., 2012; Ryan et al., 2016b). Because diabetes is a chronic metabolic disease that can affect children and adults over an extended period of time, one might expect to see dramatic changes in the appearance and severity of neurocognitive dysfunction across the lifespan. Our goal is to examine the development of these changes, track them over time, and identify biomedical variables that are believed to influence the risk of decline as individuals grow older. This is a highly selective review that focuses on longitudinal research that measures cognition in the same individuals over time, or examines cross-sectional data at different ages in similar, well-defined cohorts. Because the two major forms of diabetes (type 1 [T1D] and type 2 [T2D]) have different origins, manifestations, and long-term outcomes, we describe their neurocognitive consequences and temporal course separately.