مقاله انگلیسی زیبایی و سرمایه اجتماعی (2018 الزویر)

وقتی که به موفقیت شخصی و حرفه ای می رسد، افراد جذاب بیش از همسالان کمتر جذاب خود دارای مزیت مشخص هستند (Hamermesh، 2011). به عنوان مثال، بهتر است به دنبال افرادی باشید که به دنبال همسران خود هستند (Feingold، 1988)، و پاداش های بهتر زمانی که آنها به عنوان مسابقه در واقعیت تارنمایی تلویزیون نشان می دهد (بی بی سی اخبار، 2009). در کار هم جذابیت مییابد (Dipboye et al.، 1977). در مقایسه با همتایان کمتر جذاب آنها، افراد جذاب بیشتر به مصاحبه باز می گردند (Bóo و همکاران، 2013)، بیشتر احتمال دارد استخدام شوند (Hosoda و همکاران، 2003)، پول بیشتری کسب می کنند (Biddle and Hamermesh (1995)؛ Frieze et al.، 1991؛ Hamermesh and Biddle، 1993) پیشرفت نسبتا سریعتر (Morrow و همکاران، 1990)، و شاید قابل پیش بینی، با رضایت شغلی خود راضی ترند (Hosoda et al.، 2003) . دو خط تحقیق روانشناختی به توضیح اینکه چرا زیبایی پرداخت می شود، کمک می کند. یکی بر روی گیرنده ها تمرکز کرده و چگونگی فکر کردن و در نتیجه درمان افراد جذاب را مورد توجه قرار می دهد. مطالعات نشان می دهد که گیرندگان طیفی از ویژگی های مثبت (غیر مرتبط) را به یک فرد جذاب تقسیم می کنند، به این اعتقادند که شخص جذاب نسبتا هوشمندتر، اجتماعی تر و ذهنی سالم تر است (Dion et al.، 1972؛ Eagly et al.، 1991 ؛ Feingold، 1992؛ Langlois et al.، 2000). در این روش مثبت، کلیشی را به شما نشان می دهد که بیشتر به افراد کمک می کند تا آنها را به نتایج نسبتا مطلوب تر برساند. یکی دیگر از تحقیقاتی استدلال می کند که مردم بسته به اینکه چقدر جذاب هستند، فکر می کنند و رفتار می کنند، که نتیجه آن ها است. به عنوان مثال، مطالعات آزمایشی و تجربی نشان می دهد که افراد جذاب مهارت های اجتماعی نسبتا بهتر و اعتماد به نفس قوی تر و مثبتتری نسبت به همسالان کمتر جذاب دارند (Judge et al.، 2002، 2003، 2009؛ Mobius and Rosenblat، 2006). این تفاوت ها نیز توضیح می دهند چرا جذابیت بسیار سودمند است. با درک و رفتار افراد جذاب به عنوان تمرکز ما، ما در تحقیق روانشناختی به فرضیه تفاوت در ترجیحات شبکه و ساختار بین افرادی که بیشتر و کمتر جذاب هستند، جلب می کنیم. در یک آزمایش آزمایشگاهی، ما آزمایش می کنیم که آیا جذابیت با تنظیمات افراد برای موقعیت در شبکه ارتباط دارد. در یک مطالعه همبستگی پیگیری حرفه ای جوانان، ما آزمایش می کنیم که آیا این تنظیمات به تفاوت در ساختار شبکه های اجتماعی مردم، به عنوان پیش بینی می شود. اگر ادعاهای ما شایسته باشد، یافته های ما می تواند خطوط جدیدی از تحقیق را در مورد اینکه چگونه یک ویژگی غلط گره ها – تجدید نظر فیزیکی آنها – یک عامل احتمالی برای فعالیت شبکه و کارگزاری، به ویژه است، باز می کند.

توجه؛ (این ترجمه توسط نرم افزار انجام شده و ویرایش نشده است و احتمال وجود اشتباه در آن وجود دارد. در صورت ثبت سفارش، ترجمه توسط مترجمین مجرب انجام خواهد شد. برای مشاهده نمونه ترجمه های تخصصی و اخیر مترجمین جهت اطمینان از کیفیت ترجمه، اینجا کلیک نمایید.)

1.Introduction

When it comes to personal and professional success, more attractive people have a clear advantage over their less attractive peers (Hamermesh, 2011). Better looking people tend to have better looking spouses (Feingold, 1988), for instance, and earn better rewards when they appear as contestants on reality television dating shows (BBC News, 2009). At work, too, being attractive pays (Dipboye et al., 1977). Relative to their less attractive peers, more attractive people are more likely to be called back for an interview (Bóo et al., 2013), more likely to be hired (Hosoda et al., 2003), earn more money (Biddle and Hamermesh, 1995; Frieze et al., 1991; Hamermesh and Biddle, 1993), achieve promotion relatively more quickly (Morrow et al., 1990), and, perhaps predictably, are more satisfied with their careers (Hosoda et al., 2003). Two lines of psychological inquiry help to explain why beauty pays. One focuses on perceivers and how they think about, and consequently treat, attractive people. Studies show that perceivers ascribe a range of (unrelated) positive qualities to an attractive person, believing the attractive person to be relatively more intelligent, more sociable and mentally healthier, for instance (Dion et al., 1972; Eagly et al., 1991; Feingold, 1992; Langlois et al., 2000). Being stereotyped in this positive way benefits better looking people, helping them reach relatively more favorable outcomes. Another line of research argues that people think and behave differently depending on how attractive they are, which accounts for their outcomes. Experimental and empirical studies document, for instance, that attractive people have relatively better social skills and stronger, more positive self-beliefs compared to their less attractive peers (Judge et al., 2002, 2003, 2009; Mobius and Rosenblat, 2006). These differences, too, explain why being attractive is so beneficial. With the perceptions and behavior of attractive people as our focus, we draw on psychological research to hypothesize differences in network preferences and structures between people who are more and less attractive. In a laboratory experiment, we test whether attractiveness is linked to people’s preferences for positions in networks. In a follow-up correlational study of young professionals, we test whether these preferences translate into differences in the structure of people’s social networks, as one would predict. If our claims have merit, then our findings could open up new lines of inquiry into how a neglected attribute of nodes—their physical appeal—is a contingent factor for network activity, and brokerage, in particular.