مقاله انگلیسی روزنامه نگاری سردبیران انتشارات سفارشی (2016 الزویر)

در حالی که به نظر می رسد روزنامه های روزنامه نگاری سنتی، اخراج مجلات سرمقاله و ناپدید شدن امنیت شغلی در روزنامه نگاری روز به روز بیشتر می شود، یک رشته تخصصی مرتبط با آن وجود دارد که طی دهه های گذشته مخالف آن بوده است: انتشارات سفارشی. شرکت ها، بلکه سازمان های دیگری همچون اتحادیه ها، انجمن ها و سازمان های غیر دولتی، مطالب را که به صورت روزنامه نگاری ویرایش می شوند، منتشر می کنند و به طور عمومی هزینه های آن را در دسترس عموم قرار می دهند. مجله مشتری، که بر بازار حکمرانی می کند، نشان دهنده فرم مشهور انتشارات سفارشی است. با این حال، محدوده انتشارات سفارشی مجلات محدود نیست، بلکه شامل سایر کانال های رسانه ای (به عنوان مثال، تلویزیون شرکت ها، کتاب ها، وب سایت ها، برنامه های کاربردی نرم افزاری) و علاوه بر مشتریان، آن ها نیز به سایر ذینفعان (مانند کارمندان و اعضا، شرکت ها، مقامات دولتی).

این نشریات شرکتی در زمینه تنش بین روزنامه نگاری و روابط عمومی (PR) قرار دارند و بنابراین موقعیت خاصی در رسانه ها دارند (Röttger، 2002): از یک طرف، به عنوان ابزار PR، آنها ارتباط و حمایت از ویژه منافع مشتری در مورد؛ از سوی دیگر، آنها به نشریات روزنامه نگاری شباهت دارند؛ از آن خوانندگان انتظار دارند گزارش های انتقادی، بی طرفانه و عینی (Haeusermann، 2013). بنابراین ویراستاران در انتشارات سفارشی باید قوانین و هنجارهای دو حرفه مختلف را مورد توجه قرار دهند (Röttger، 2002). این مطالعه بر روی شکاف تحقیق آشکار بین روزنامه نگاری و روابط عمومی تمرکز دارد: در حالی که هر دو این زمینه های حرفه ای به طور جامع مورد تحقیق قرار گرفته است، مطالعات خاص در زمینه حرفه ای انتشارات سفارشی وجود ندارد.

توجه؛ (این ترجمه توسط نرم افزار انجام شده و ویرایش نشده است و احتمال وجود اشتباه در آن وجود دارد. در صورت ثبت سفارش، ترجمه توسط مترجمین مجرب انجام خواهد شد. برای مشاهده نمونه ترجمه های تخصصی و اخیر مترجمین جهت اطمینان از کیفیت ترجمه، اینجا کلیک نمایید.)

1.Introduction

While it seems that every day brings more news of the end of traditional journalistic publications, layoffs in editorial offices, and the disappearance of job security in journalism, there is one related professional field that has been experiencing the opposite trend for decades: custom publishing. Companies, but also other organizations such as unions, associations, and NGOs, publish content that is edited in a journalistic manner and make it available, generally free of cost, to specific publics. The customer magazine, which dominates the market, represents the most well-known form of custom publishing. However, the scope of custom publishing is not limited to magazines, but also includes other media channels (e.g., corporate television, books, websites, software applications), and in addition to customers it also addresses other stakeholders (e.g., employees and members, companies, state officials).

These corporate publications are located in a field of tension between journalism and public relations (PR), and therefore occupy a special position in the media (Röttger, 2002): On the one hand, as an instrument of PR they communicate and advocate the particular interests of the client in question; on the other hand, they resemble journalistic publications from which readers expect critical, unbiased, and objective reporting (Haeusermann, 2013). Editors in custom publishing must therefore take into account the rules and norms of two different professions (Röttger, 2002). This study focuses on a conspicuous research gap between journalism and PR: While both of these professional fields have been comprehensively researched, there are no specific studies on the professional field of custom publishing.