مقاله نشان گرهای التهابی جدید برای رخداد شرایط پیش از دیابت (2017 اسپرینگر)

مواد تکمیلی الکترونیک

مقدمه

مواد و روش ها

جمعیت مطالعه

اندازه گیری نشان گرهای التهابی

تشخیص دیابت نوع 2 قندی

متغیر های کمکی

تحلیل های آماری

نتایج

تحلیل های آینده نگر

تقدیر تشکرات

کمک نویسنده ها

تامین بودجه

تطابق با استاندارد های اخلاقی

منابع

The immune response involved in each phase of type 2 diabetes (T2D) development might be different. We aimed to identify novel inflammatory markers that predict progression from normoglycemia to pre-diabetes, incident T2D and insulin therapy. We used plasma levels of 26 inflammatory markers in 971 subjects from the Rotterdam Study. Among them 17 are novel and 9 previously studied. Cox regression models were built to perform survival analysis. Main Outcome Measures: During a follow-up of up to 14.7 years (between April 1, 1997, and Jan 1, 2012) 139 cases of pre-diabetes, 110 cases of T2D and 26 cases of insulin initiation were identified. In age and sex adjusted Cox models, IL13 (HR = 0.78), EN-RAGE (1.30), CFH (1.24), IL18 (1.22) and CRP (1.32) were associated with incident pre-diabetes. IL13 (0.62), IL17 (0.75), EN-RAGE (1.25), complement 3 (1.44), IL18 (1.35), TNFRII (1.27), IL1ra (1.24) and CRP (1.64) were associated with incident T2D. In multivariate models, IL13 (0.77), EN-RAGE (1.23) and CRP (1.26) remained associated with pre-diabetes. IL13 (0.67), IL17 (0.76) and CRP (1.32) remained associated with T2D. IL13 (0.55) was the only marker associated with initiation of insulin therapy in diabetics. Various inflammatory markers are associated with progression from normoglycemia to pre-diabetes (IL13, ENRAGE, CRP), T2D (IL13, IL17, CRP) or insulin therapy start (IL13). Among them, EN-RAGE is a novel inflammatory marker for pre-diabetes, IL17 for incident T2D and IL13 for pre-diabetes, incident T2D and insulin therapy start.

پاسخ های ایمنی دخیل در هر فاز از گسترش دیابت نوع 2 (T2D) ممکن است متفاوت باشد. هدف ما شناسایی کردن نشان گر های التهابی جدید است که می تواند پیشرفته از حالت قند خونی نرمال تا حالت پیش از دیابت، رخداد T2D و درمان انسولین را نشان دهد. ما در این مطالعه از سطوح پلاسمایی برای 26 نشانگر التهابی در 971 سوژه در یک مطالعه در روتردام، استفاده کردیم. در میان این نشانگر ها، 17 مورد جدید هستند و 9 مورد نیز پیش از این مورد ارزیابی قرار گرفته اند. مدل های رگرسیون Cox نیز در این مطالعه اجرا شد تا بتوان تحلیل های نجات را انجام داد. مهم ترین معیار های خروجی : در طول دوره پیگیری تا 14.7 سال ( بین اول آپریل 1997 تا اول ژانویه 2012) ، 139 مورد از حالت پیش از دیابت، 110 مورد به صورت T2D و 26 مورد از شروع درمان با انسولین شناسایی شد. در مدل های تنظیم شده Cox برای سن و جنسیت، مشخص شد که IL13 (HR = 0.78)، EN-RAGE (1.30)، CFH (1.24)، IL18 (1.22) و CRP (1.32) با رخداد T2D ارتباط دارد. در مدل های چند متغیره، IL13 (0.77)، EN-RAGE (1.23) و CRP (1.26) نیز تنها نشانگر های مرتبط با شروع درمان انسولینی در دیابت بودند. نشانگر های التهابی مختلفی با پیشرفت از حالت قند خون عادی به صورت پیش دیابت، مرتبط هستند (IL13, EN-RAGE, CRP), T2D (IL13, IL17, CRP) و یا مثلا IL13 نشان دهنده زمان شروع درمان با انسولین می باشد. در میان این نشانگر ها، EN-RAGE یک نشانگر التهابی جدید برای پیش دیابت ، IL17 برای رخداد T2D و IL-13 نشان دهنده شرایط پیش دیابت، درمان با انسولین و رخداد T2D می باشد.

توجه؛ (همانطور که در نمونه ترجمه مشاهده مینمایید، این ترجمه توسط مترجم مجرب با رشته مرتبط به صورت کاملا تخصصی انجام شده و ادامه مقاله نیز به همین صورت با کیفیت عالی در فرمت ورد و pdf آماده خریداری و دانلود میباشد.)