مقاله انگلیسی اثر خاک سنگ بر روی مقاومت خمشی بتن (2018 الزویر)

استحکام کششی بتن همچنین به عنوان مدول پارگی (MOR) نامیده می شود اندازه گیری استحکام کششی بتن است. این یک ویژگی ضروری در طراحی بتن ساختاری است زیرا بر روی ترک خوردگی خمشی، مقاومت برشی، ویژگی های انحراف و نسبت تراکم بتن تاثیر می گذارد. استحکام کششی به طور معمول به عنوان یک تابع مقاومت فشاری تعریف شده است. عوامل موثر بر این رابطه بین دو سطح قدرت عبارتند از: سطح مقاومت بتن، روش آزمایش بتن در تنش، رطوبت بتن، بافت و شکل دانه های درشت و اندازه نمونه [1]. تعدادی از معادلات تجربی برای ارتباط نیروهای فشاری (fc) و کششی (ft) قرار گرفته است. فرمول ها عبارتند از: f = kf t C n جایی که n و k ثابت هستند. برای استحکام کششی خمشی k از 0.33 به 0.94 و n از 0.5 تا 0.67 تغییر می کند [2]. اگرچه اکثر کدهای عمل یک تابع ریشه ای مربع (n = 1/2) را پیشنهاد می کنند تا قدرت خمشی را با مقاومت فشاری مرتبط سازند، گزارش شده است که برای طیف گسترده ای از مقاومت های بتن و بتن با کارایی بالا عملکرد قدرت (⅓) نتایج دقیق تر در مورد مقاومت خمشی بتن [3،4] را نشان می دهد. به طور کلی، استحکام خمشی حدودا 10 تا 15 درصد از مقاومت فشاری برای بتن متوسط ​​را می گیرد [5]. برخي از عوامل موثر بر تغيير مقاومت خمشي بتن توسط تعدادی از نویسندگان مورد بررسی و گزارش قرار گرفته است. Amudhavalli [6] و Mathew و Siddique [7] اثر مواد افزودنی را بر مقاومت خمشی بتن بررسی کردند. از نتایج آنها مشاهده شد که مقاومت خمشی در دماهای سیلیکا بهینه تر و محتوای خاکستری پرواز 10-15٪ و حدود 15٪ بهبود یافته است. Köksal و همکاران [8] قدرت خمشی بیشتر از بتن حاوی 1 درصد فیبر فولاد را نسبت به بتن با فیبر فولادی 0.5 درصد برای محتوای مختلف سیلیکا گزارش داد. احمد و همکاران [3] از یک مطالعه تجربی نشان داد که اندازه یک ماده بتنی اثر قابل توجهی بر مقاومت خمشی دارد و در نتیجه آن معادله ای با اندازه اثر پیشنهاد می شود، f = ft C 0.827 h 2/3 0.1 (where fc استحکام فشاری در N / mm2 و h عمق پرتو در میلی متر)، برای پیش بینی مقاومت خمشی بتن.

توجه؛ (این ترجمه توسط نرم افزار انجام شده و ویرایش نشده است و احتمال وجود اشتباه در آن وجود دارد. در صورت ثبت سفارش، ترجمه توسط مترجمین مجرب انجام خواهد شد. برای مشاهده نمونه ترجمه های تخصصی و اخیر مترجمین جهت اطمینان از کیفیت ترجمه، اینجا کلیک نمایید.)

1.Introduction

Flexural strength of concrete also called modulus of rupture (MOR) is a measure of the tensile strength of concrete. It is an essential property in structural concrete design because it affects the flexural cracking, shear strength, deflection characteristics and brittleness ratio of concrete. Tensile strength has been conventionally defined as a function of compressive strength. The factors that affect this relationship between the two strengths include: level of strength of concrete, method of testing of concrete in tension, the concrete’s moisture content, texture and shape of coarse aggregate and size of specimen [1]. A number of empirical equations have been posited to relate compressive (fc) and tensile (ft) strengths. The formulae are of the form f = kf t C n where n and k are constants. For flexural tensile strength the k varies from 0.33 to 0.94 and n from 0.5 to 0.67 [2]. Although, most codes of practice recommend a square root function (n = ½) to relate flexural strength with compressive strength, it has been reported that for a wide range of concrete strengths and for high performance concrete, the power function (n = ⅔) results in a more accurate prediction of the flexural strength of concrete [3,4]. Generally, the flexural strength is approximately taken as 10–۱۵% of the compressive strength for medium strength concrete [5]. Some of the factors influencing the variability of flexural strength of concrete have been investigated and reported by a number of authors. Amudhavalli [6] and Mathew and Siddique [7] studied the effect of admixtures on the flexural strength of concrete. From their results, they observed that the flexural strength was improved at an optimum silica fume and fly ash content of 10–۱۵% and about 15% respectively. Köksal et al. [8] reported greater flexural strength of concrete containing 1% of steel fibre compared with concrete with 0.5% steel fibre for various silica fume contents. Ahmed et al. [3] showed from an experimental study that the size of a concrete member has significant effect on the flexural strength and consequently proposed an equation incorporating the size effect, f = f t C 0.827 h 2/3 0.1 (where fc is compressive strength in N/mm2 and h depth of beam in mm), to predict the flexural strength of concrete.