مقاله ابعاد جهت گیری کارآفرینی و عملکرد شرکت های با تکنولوژی پیشرفته و تکنولوژی پایین (2022 الزویر)

     Building on the entrepreneurial orientation (EO)-as-experimentation perspective, we examine how configurations of the EO dimensions (innovativeness, risk-taking, and proactiveness) might lead to high and low firm performance, and how the configurations differ under different firm contexts. We adopted a configurational approach and applied fuzzy-set qualitative comparative analysis (fsQCA) to a sample of 110 UK small and medium-sized enterprises. Our findings show that three (four) configurations can result in high (low)-firm performance, demonstrating that the EO dimensions can contribute to as well as hinder firm performance. Moreover, the configurations leading to the same outcome are distinct between high-tech and low-tech firms, indicating that the impacts of the EO dimensions on firm performance depend on the firm context. Our findings offer useful insights for managers on how to configure the portfolio of firms’ entrepreneurial activities to achieve superior performance.

Introduction

     Entrepreneurial orientation (EO), which is defined as firms’ propensity to engage in innovation, risk-taking, and proactive opportunityseeking (Covin & Slevin, 1989; Miller, 2011), has been identified as an important driver of firm performance (for recent reviews, see Rauch et al., 2009; Gupta & Wales, 2017). EO can contribute to firm performance because it allows firms to capitalise on potential new opportunities and thus remain competitive in the fast-changing market environment (Hughes & Morgan, 2007; Wales et al., 2013). Previous research often conceptualise EO as a unidimensional construct by aggregating its three dimensions: innovativeness, risk-taking, and proactiveness (Rauch et al., 2009; Wales et al., 2013; Gupta & Batra 2016; Pittino et al., 2017). However, each of the three dimensions can have differential impacts on firm performance, respectively (Kreiser et al., 2013; Dai et al., 2014; Kollmann et al., 2019). Therefore, some researchers have conceptualised EO as a multidimensional construct by examining its dimensions separately (Covin & Wales, 2019; Lumpkin & Dess, 1996).

     Emerging research has started to suggest that the levels of the three EO dimensions tend to vary within firms (Kreiser et al., 2013; Dai et al., 2014) and further examined holistically the three EO dimensions, that is, innovativeness, risk-taking, and proactiveness, based on a configurational perspective (Lisboa et al., 2016; McKenny et al., 2018; Palmer et al., 2019). The reason being that firms constrained by resources may not be able to pursue high innovativeness, risk-taking, and proactiveness simultaneously as these entrepreneurial activities are resource-intensive (Lumpkin & Dess 1996). Furthermore, innovativeness, risk-taking, and proactiveness will likely impact firm performance in combinations rather than independent of each other. For example, Lomberg et al. (2016) find that innovativeness and proactiveness have shared effects on firm performance. Putnin¸ˇs & Sauka (2020) suggest that the effects of risk-taking on firm performance depend on firms’ levels of innovativeness. Available research has generated useful insights about how configurations of the EO dimensions can enhance firm performance (Lisboa et al., 2016; McKenny et al., 2018; Palmer et al., 2019). However, given that innovativeness, risk-taking, and proactiveness are exploratory in nature, they are likely to entail uncertain outcomes (March 1991). Indeed, according to the EO-as-experimentation perspective, “EO is associated with greater outcome variance, which enhances chances of both failure and success” (Wiklund & Shepherd, 2011, p. 925). In other words, EO might enhance as well as hinder firm performance.

چکیده
     به منظور بررسی چگونگی تاثیر پیکربندی ابعاد گرایش کارآفرینانه (نوآوری، ریسک پذیری و پیشگامی) بر بهبود یا تضعیف عملکرد شرکت ها و بررسی پیکربندی های متفاوت در حوزه های مختلف شرکت ها، آزمون های خود را بر اساس دیدگاه گرایش کارآفرینانه انجام دادیم. در تحقیقات خود رویکرد پیکربندی را اتخاذ نموده و برای بررسی نمونه مطالعاتی که 110 شرکت کوچک و متوسط بریتانیایی را در بر دارد، تحلیل تطبیقی کیفی مجموعه فازی (fsQCA) را به کار بردیم. یافته های ما نشان می دهد که وجود سه پیکربندی می تواند موجب بهبود عملکرد شرکت شود اما تبدیل آن به چهار پیکربندی عملکرد شرکت را تقلیل می نماید، بنابراین می توان گفت همانطور که ابعاد گرایش کارآفرینانه می تواند به عملکرد شرکت کمک نماید به همان میزان نیز می تواند مانعی برای عملکرد مناسب شرکت باشد. علاوه بر این، برای شرکت هایی که از فناوری پیشرفته ای برخوردار هستند و شرکت هایی که فناوری ابتدایی دارند پیکربندی های متمایزی نتیجه بخش خواهند بود، و این امر دال بر آن است که میزان تاثیر ابعاد گرایش کارآفرینانه بر عملکرد شرکت به ماهیت شرکت بستگی دارد. یافته های این مطالعه در رابطه با نحوه پیکربندی سبد فعالیت های کارآفرینانه شرکت ها که با هدف دستیابی به عملکرد برتر انجام می شود، رهنمون های مفیدی در اختیار مدیران قرار می دهد.

پیش زمین های تئوری
گرایش کارآفرینانه و عملکرد شرکت: رویکرد پیکربندی

     تحقیقات پیشین به دو صورت مفهوم گرایش کارآفرینانه را تعریف کرده است: گرایش کارآفرینانه تک بعدی و چند بعدی. رویکرد گرایش کارآفرینانه تک بعدی «بر آنچه میان شرکت های کارآفرین رایج است» تمرکز دارد (کوین و ولز، 2019، صفحه 4). محققانی که از این رویکرد پیروی می کنند، گرایش کارآفرینانه را با تجمیع نوآوری، ریسک پذیری و پیشگامی به کار می گیرند. برای مثال، در بررسی سیستماتیک 51 پژوهش، راچ و همکارانش (2009) دریافتند که گرایش کارآفرینانه تک بعدی به شکل قابل توجهی با عملکرد شرکت مرتبط است. در مقابل، در رویکرد گرایش کارآفرینانه چند بعدی «تمرکز بر این است که چگونه شرکت های کارآفرین می توانند متفاوت عمل کنند» (کوین و ولز، 2019، صفحه 4). محققانی که از رویکرد گرایش کارآفرینانه چند بعدی پیروی می کنند، هر سه بعد گرایش کارآفرینانه را به طور مستقل بررسی می نمایند. برای مثال، کرایزر و همکارانش (2013) دریافتند که هر یک از سه بعد گرایش کارآفرینانه تاثیر متفاوتی بر عملکرد شرکت دارند. در کل هر دو دیدگاه تک بعدی و چند بعدی توجیه پذیر و مقبول هستند زیرا هر یک بر پدیده های مختلفی تاکید دارند (کوین و ولز، 2019؛ گوپتا و ولز، 2017).

     در سال های اخیر، تحقیقات بیشتری خواستار انجام مطالعاتی در جهت بررسی گرایش کارآفرینانه از دیدگاه پیکربندی بوده اند (ولز، 2016؛ کوین و ولز، 2019). یکی از دلایل آن این است که فعالیت های کارآفرینانه پرهزینه و پر زحمت هستند (لومپکین و دس، 1996)، به این معنا که به دلیل دسترسی محدود شرکت ها به منابع ممکن است قادر نباشند هر سه فعالیت را به طور همزمان دنبال کنند. به عبارت دیگر، لازم است شرکت ها برای فعالیت های کارآفرینی پیکربندی های استراتژیکی لحاظ کنند تا از استفاده بیش از حد منابع محدودی که در اختیار دارند جلوگیری نمایند. دلیل دیگر این است که فعالیت های کارآفرینانه می توانند به صورت ترکیبی بر سازمان ها تاثیر گذار باشند. به عنوان مثال، نتایج حاصل از نوآوری به این بستگی دارد که محصولات یا خدمات جدید با چه سرعتی (پیشگامی) به بازار عرضه می شوند (اوانسشیتزکی و همکاران، 2012؛ کانکورتاران و همکاران، 2013). در واقع، شواهد حاکی از آن است که نوآوری و پیشگامی تاثیر مشترکی بر عملکرد شرکت دارند (لومبرگ و همکاران، 2016). بنابراین، علاوه بر بررسی تاثیرات مشترک (گرایش کارآفرینانه تک بعدی) یا اثرات مستقل نوآوری، ریسک پذیری و پیشگامی بر سازمان ها، لازم است این مسئله را که چگونه پیکربندی های سه بعدی می‌توانند بر عملکرد شرکت تاثیر گذار باشند را نیز در نظر داشته باشیم.

توجه؛ (همانطور که در نمونه ترجمه مشاهده مینمایید، این ترجمه توسط مترجم مجرب با رشته مرتبط به صورت کاملا تخصصی انجام شده و ادامه مقاله نیز به همین صورت با کیفیت عالی در فرمت ورد و pdf آماده خریداری و دانلود میباشد.)