مقاله اثرات مدیریت منابع انسانی سبز بر نوآوری سبز از طریق سرمایه انسانی سبز، دانش زیست محیطی (2022 الزویر)

     The current literature in the environmental management domain proposes that employee behaviour is essential to enhancing environmental outcomes, but few studies have examined how human resource management (HRM) is linked with the green innovation of organisations. The study aims to investigate the interrelationship between green human resource management and green innovation in the hotel industry through the mediation of green human capital and environmental knowledge and moderation of managerial environmental concerns (MEC). The study was conducted on 209 participants from several occupational levels, including frontline workers, entrylevel management, middle management, and top management employees of various hotel chains in Pakistan. Data were collected through stratified random sampling and analysed using the partial least structural equation modelling (PLS-SEM) technique. Resultantly, GHRM positively contributed to the green innovation of organisations. The mediating roles of green human capital and environmental knowledge were also statistically significant. Furthermore, the results reveal that the link between GHRM and green human capital is stronger with MEC as a moderator. The study contributes to the body of knowledge by investigating environmental protection based on the human capital theory through empirical evidence on hypothesised relationships. Moreover, the study extends the GHRM scope by adding predictors such as environmental knowledge for efficient hotel industry performance.

Introduction

     Numerous environmental concerns have been raised due to rapid economic progress and development (Y. J. Kim, Kim, Choi, & Phetvaroon, 2019; Watson & Tidd, 2018). The hotel industry’s actions may create environmental constraints, such as loss of natural resources, climate change, and discharge of different environmental toxins which cause water, air, light, and sound pollution and wildlife extinction. Various firms and governments have recognised the significance of environmental sustainability for economic and social development. The topic creates a need for public attention towards the environmental or green issues, which include conversion, recycling, and renewable sources of energy (Ecer, Pamucar, Mardani, & Alrasheedi, 2021). Industries attempt to follow environmentally responsible behaviours following pressure from corporate, stakeholders, and environmental rules (Paill´e, Boiral, & Chen, 2013). The GHRM is a strategy to increase its popularity and achieve environmental objectives (Guerci, Longoni, & Luzzini, 2016; Tang, Chen, Jiang, Paille, & Jia, 2018). In order to gain a competitive edge and the best environmental performance, GHRM practices have become essential for innovativeness, which affects customer satisfaction, trust, credibility, and preference in the hotel industry (Hollebeek & Rather, 2019; E.; Kim, Tang, & Bosselman, 2019; Yen, Teng, & Tzeng, 2020).

     منابع فعلی موجود در حوزه مدیریت محیط زیستی بر اهمیت عملکرد کارکنان در بهبود عملکرد زیست محیطی اشاره می کنند، اما کمتر مطالعه ای به بررسی چگونگی ارتباط مدیریت منابع انسانی (HRM) با نوآوری سبز پرداخته است. این پژوهش در صدد است تا از طریق مداخله در سرمایه انسانی سبز و دانش زیست محیطی و با تعدیل دغدغه های مدیریتی زیست محیطی (MEC)، به بررسی رابطه متقابل میان مدیریت منابع انسانی سبز و نوآوری سبز (پایدار) در صنعت هتلداری بپردازد. در این مطالعه بیش از 209 نفر با رده های شغلی مختلف، از جمله کارکنان خط مقدم، و کارمندان شاغل در سطوح مدیریت غیر تخصصی (رده پایین)، مدیریت میانی، و مدیریت ارشد در هتل های زنجیره ای مختلف در پاکستان شرکت داشتند. داده ها با استفاده از روش نمونه گیری تصادفی طبقه ای جمع آوری، و با استفاده از تکنیک مدلسازی معادلات ساختاری با روش حداقل مربعات جزئی (PLS-SEM) مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. مطابق با نتایج به دست آمده، مدیریت منابع انسانی سبز (GHRM) در نوآوری سبز سازمان ها، نقش موثر و مهمی ایفا میکند. نقش میانجی سرمایه انسانی سبز و دانش محیطی نیز از نظر آماری معنادار بود. علاوه بر این، نتایج نشان میدهد که ارتباط مدیریت منابع سبز انسانی و سرمایه انسانی سبز با MEC به عنوان یک مداخله کننده، قوی تر است. این مطالعه بر اساس نظریه سرمایه انسانی به بررسی و تحقیق در زمینه حفاظت از محیط زیست پرداخته و ضمن ارایه شواهد تجربی از روابط فرضی، به مجموعه دانش موجود در این زمینه کمک می کند. ضمن آنکه این مطالعه با پیشنهاد مواردی نظیر دانش محیط زیستی به عنوان عوامل تعیین کننده در عملکرد صنعت هتلداری، به گسترش حوزه GHRM نیز کمک میکند.

2- مروری بر پیشینه پژوهش

1-2- پیشینه نظری

1-1-2- مبنای نظری

     نظریه سرمایه انسانی برای حمایت از پیشینه نظری مطالعه به نظر مناسب و مرتبط می رسد. “نظریه سرمایه انسانی مجموعه ای از ویژگی های شخصیتی، عادات، دانش، زندگی اجتماعی، و خلاقیت را در بر میگیرد که در عملکرد کارمند در جهت افزایش ارزش اقتصادی نقش دارد” (Oostendorp, 2009). این نظریه رویکرد متفاوتی را نسبت به سرمایه انسانی در اقتصاد و چگونگی کمک آن به بهره وری سازمانی (نوآوری) ارائه میکند. معمولا سرمایه انسانی توسط واحد مدیریت سرمایه انسانی (HCM) که در حال حاضر به عنوان بخش منابع انسانی (HR) در شرکت ها شناخته می شود، محقق می شود (Rusmingsih, Widarni, & Bawono, 2021). در اجرای برنامه منابع انسانی، فعالیت و عملکرد مدیریت ارشد، بر میزان پرداختن سازمان ها به مسائل زیست محیطی تاثیر قابل توجهی دارد (Eiadat, Kelly, Roche, & Eyadat, 2008). نتایج حاصل زمانی به نفع افراد، صنایع، و جامعه خواهد بود که اولا منابع به طور موثر و کارآمد مورد استفاده قرار گرفته (Blake & Gano-an, 2020) و دوم اینکه آگاهی در مورد رویکردهای کاری، محیطی نوآورانه را ایجاد کند (Antonioli, Mancinelli, & Mazzanti, 2013).

2-2- تدوین فرضیه

1-2-2- مدیریت منابع انسانی سبز و نوآوری سبز

     صنعت هتلداری برای مدیریت چالش های زیست محیطی متعددی که بواسطه سیاستگذاری ها و وضع قوانین محیط زیستی با آن مواجه می شود، بایستی به طور مستمر و پویا به دنبال راه کاری تازه باشد (Yong et al., 2020). مدیریت منابع انسانی سبز به عنوان اقدامی حیاتی در راستای اجرای رویکردهای سبز، به صورت گسترده ای مورد تایید قرار گرفته، و ضمن افزایش عملکردهای زیست محیطی، به بهبود و ارتقاء آن در طولانی مدت کمک میکند (Dragomir, 2020; Ren, Tang, & Jackson, 2018). مطالعات متعددی به بررسی این موضوع پرداخته اند که GHRM چگونه و در چه زمانی عملکرد محیط زیستی را تحت تاثیر قرار دهد تا بتواند برای کسب و کارها، ایجاد کننده¬ی مزایای رقابتی باشد (Ali, Wang, Jiang, & Ali, 2019). به عنوان مثال (Guerci et al., 2016) در مطالعات خود تاکید کرده اند که مدیریت منابع انسانی سبز بر رابطه میان عملکرد زیست محیطی و فشار وارده از سوی ذینفعان تاثیر گذار است؛ این در حالی است که مطالعات کمی رابطه میان نوآوری سبز و مدیریت منابع انسانی سبز را مورد بررسی قرار داده اند. در سالهای اخیر، در پژوهشی تاثیر GHRM بر پایداری مالی درک شده (مورد نظر) در بخش هتلداری و مهمان نوازی مورد بررسی قرار گرفته است (Harb & Ahmed, 2019; O’Donohue & Torugsa, 2016).

توجه؛ (همانطور که در نمونه ترجمه مشاهده مینمایید، این ترجمه توسط مترجم مجرب با رشته مرتبط به صورت کاملا تخصصی انجام شده و ادامه مقاله نیز به همین صورت با کیفیت عالی در فرمت ورد و pdf آماده خریداری و دانلود میباشد.)