مقاله انگلیسی نقش مدیریت خانواده در مدیریت اختلافات آژانس(2019 الزویر)

در این تحقیق بررسی اثر متقابل دو ابعاد حاکمیت جداگانه مالکیت غالب و کنترل مديريت که منعکس کننده شيوع منازعات اصلی و مدير اصلی (PP) و نيز تأثيرات مربوط به ارزش سهام آن ها بود، مورد بررسی قرار گرفت. نمونه ای از 675 شرکت هند در طول دوره 2006-2015 مورد بررسی قرار گرفت. مالکیت غالب خانواده تاثیرات منفی اختلافات PA را کاهش داد، در حالی که تداخل منفی تأثیرات PP در ارزش سهامدار را تشدید می کرد. با این حال، هنگامی که مالکیت خانوادگی با مدیریت غیر خانواده ترکیب شد، اثرات منفی اختلافات PA به حداقل برسد، در حالی که ایجاد تاثیر مثبتی بر منازعات PP در ارزش سهامداران. بنابراين، پیکره بندی حکومتی که تاثیرات نامطلوب هر دو نوع اختلافات آژانس را به حداقل می رساند و باعث تقویت رفتارهای مدیریتی می شود، به نظر می رسد که مالکیت غالب (یعنی خانواده) با تصمیمات اجرایی مدیران غیر خانواده (مسئولیت در نقش خود را به عنوان استواری).

1. مقدمه

مالکیت و مدیریت شرکت، مکانیسم اصلی مدیریت برای تصمیم گیری در مورد الگوهای اقتدار، هنجارها برای تخصیص منابع، طرح های انگیزشی و سازوکار حل مسئله است (Daily، Dalton، & Canella، 2003؛ Daspit، Chrisman، Sharma، Pearson، & Mahto، 2018) بر این اساس، تغییرات در این مکانیزم های حکومتی به عنوان راه حل برای هر دو درگیری های اصلی (Aguilera، Filatotchev، Gospel، & Jackson، 2008؛ Dalton، Hitt، Certo & Dalton، 2007؛ Eisenhardt، 1989؛ Sundaramuthy & Lewis، 2003 ) و همچنین منازعات اصلی (Renders & Gaeremynck، 2012؛ Young، Peng، Ahlstrom، Bruton، & Jiang، 2008). منازعه اصلی عامل [PA] اشاره به مشکلات ناشی از تفاوت های هدف و عدم تقارن اطلاعات بین عوامل (به عنوان مثال مدیران) و مدیران آنها (یعنی سهامداران) .1 در مقابل، یک مناقصه اصلی [PP] در زمانی که منافع سهامداران غالب و سهامداران اقلیت در یک دیدگاه قوی (Villalonga & Amit، 2009؛ Ward & Filatotchev، 2010؛ Young و همکاران، 2008)، و سهامداران غالب می خواهند مزایای خصوصی کنترل را بهای سهامداران اقلیت ( Barclay & Holderness، 1989؛ Faccio، Lang، & Young، 2001؛ Gugler & Yurtoglu، 2003). از آنجایی که هر دو منازعه PA و PP برای تاثیر گذاری بر ارزش سهام سهامداران (Dalton، Daily، Ellstrand، & Johnson، 1998؛ Ward & Filatotchev، 2010) تأثیر می گذارند، مکانیسم های حکومتی که می تواند به کاهش تاثیرات منفی هر دوی این نوع درگیری ها کمک کند ارزش سهامدار باید برای هر دو دانشگاهی و همچنین متخصصان مورد توجه باشد.

توجه؛ (این ترجمه توسط نرم افزار انجام شده و ویرایش نشده است و احتمال وجود اشتباه در آن وجود دارد. در صورت ثبت سفارش، ترجمه توسط مترجمین مجرب انجام خواهد شد. برای مشاهده نمونه ترجمه های تخصصی و اخیر مترجمین جهت اطمینان از کیفیت ترجمه، اینجا کلیک نمایید.)

The study examined the interplay of the two separate governance dimensions of dominant ownership and management control that differentially affected the prevalence of Principal-Agent (PA) and Principal-Principal (PP) conflicts, as well as their respective impacts on shareholder value. The sample comprised of 675 Indian firms examined during the period 2006–2015. Dominant family ownership reduced the negative impacts of PA conflicts, while exacerbating the negative impacts of PP conflicts on shareholder value. However, when family ownership was combined with non-family management, the negative effects of PA conflicts were minimized, while creating a favorable impact of PP conflicts on shareholder value. Thus, the governance configuration that minimizes the undesirable impacts of both types of agency conflicts and is conducive to encouraging stewardship behaviors appears to be one where the influence of dominant (viz., family) owners is balanced by the executive decisions of non-family managers (officiating in their roles as stewards).

1.Introduction

Firm ownership and management are the primary governance mechanisms for making decisions about patterns of authority, norms for resource allocation, incentive schemes, and conflict resolution mechanisms (Daily, Dalton, & Canella, 2003; Daspit, Chrisman, Sharma, Pearson, & Mahto, 2018). Accordingly, variations in these governance mechanisms have been proposed as solutions to both principal-agent conflicts (Aguilera, Filatotchev, Gospel, & Jackson, 2008; Dalton, Hitt, Certo, & Dalton, 2007; Eisenhardt, 1989; Sundaramuthy & Lewis, 2003) as well as principal-principal conflicts (Renders & Gaeremynck, 2012; Young, Peng, Ahlstrom, Bruton, & Jiang, 2008). A principal-agent [PA] conflict refers to the problems arising from goal differences and information asymmetries between the agents (i.e. managers) and their principals (i.e. shareholders).1 In contrast, a principal-principal [PP] conflict arises when the interests of dominant shareholders and minority shareholders in a firm diverge (Villalonga & Amit, 2009; Ward & Filatotchev, 2010; Young et al., 2008), and the dominant shareholders seek to appropriate the private benefits of control at the expense of minority shareholders (Barclay & Holderness, 1989; Faccio, Lang, & Young, 2001; Gugler & Yurtoglu, 2003). Since both PA and PP conflicts have been posited to adversely impact shareholder value (Dalton, Daily, Ellstrand, & Johnson, 1998; Ward & Filatotchev, 2010), governance mechanisms that can help to reduce the negative impacts of both these types of conflicts on shareholder value should be of interest to both academics as well as practitioners.