مقاله انگلیسی تصمیمات پیچیده و سازمانی نوآوری (2019 الزویر)

ما بررسی می کنیم که چگونه یک پیچیدگی سازمانی بنگاه بر تصمیمات کارخانه نوآوری در پاسخ به یک شوک به انگیزه های نوآوری تاثیر می گذارد. با استفاده از مالیات فروش دستگاه پزشکی سال 2013 به عنوان یک آزمایش شبه طبیعی ما متوجه می شویم که بنگاه هایی با ساختار پیچیده سازمان، به اندازه پروژۀ اندازه سازمان و ساختار چند طبقه ای، نوآوری های رادیکال کمتر (معرفی محصولات جدید) را تولید می کنند، اما نوآوری های بیشتر بهبود در محصولات موجود) پس از مالیات. شرکت های Multidivision نیز سرمایه گذاری سرمایه را به بخش های شرکتی خود متمرکز می کنند که تحت تأثیر مالیات قرار نگرفته و در نتیجه کاهش نوآوری آنها را کاهش می دهد. به طور خلاصه، این پاسخ ها موجب کاهش چشمگیر تولید نوآوری رادیکال صنعت در مجموع می شود. ما با پیشرفت درک اینکه چگونه ساختار سازمانی بر تصمیمات کارگزاران نوآوری مدیران در پاسخ به شوک های اقتصادی تاثیر می گذارد، به ادبیات کمک می کنیم.

1. مقدمه

نوآوری یک رونده کلیدی عملکرد و رشد شرکت است (Audretsch، 1995؛ Danneels، 2002). نوآوری های افزایشی، یعنی بهبود در محصولات موجود، سودآوری شرکت ها را افزایش می دهد در حالی که نوآوری های رادیکال، یعنی محصولات جدیدی که جریان های جدید درآمد را ایجاد می کنند، رشد رشد بنگاه ها را افزایش می دهد (Dewar & Dutton، 1986؛ Sheng & Chien، 2016). از آنجایی که نوآوریهای نوپایان کمتر خطرناک هستند و در کوتاه مدت پیشنهاد بازدهی می کنند، در حالی که نوآوری های رادیکال دارای پروفیل های خطر بالا / بازگشت و افق های بلند مدت هستند، اکثر شرکت ها به طور همزمان چندین پروژه نوآورانه و ابتکاری را دنبال می کنند که به عنوان نمونه نوآوری شرکت ( Klingebiel & Rammer، 2014؛ Nagji & Tuff، 2012). مدیران به طور مرتب پرتفوی نوآوری نوآوری شرکت خود را برای حفظ یک ترکیب مناسب از نوآوری های افزایشی و رادیکال در راستای اهداف استراتژیک و شرایط محیطی خود قرار می دهند.

جریان عمده ای در ادبیات نوآوری بررسی می کند که چگونه ویژگی های سازمانی بر انتخاب شرکت های نوآوری نوآورانه تاثیر می گذارد (Christensen، 1997؛ Czarnitzki & Kraft؛ 2004؛ Damanpour، 1996؛ Hansen؛ 1992؛ Messeni Petruzzelli؛ Ardito؛ Savino، 2018؛ Teirlinck، 2017) . در حالی که شرکت های تاسیس شده به طور معمول نوآوری های افزایشی بیشتری را ایجاد می کنند (Christensen، 1997)، شرکت های کوچک و جوان در جستجوی نوآوری های رادیکال هستند (Henkel، Rønde & Wagner، 2015). با این حال، پیشینه ادبیات، رابطه بین ویژگی های شرکت و پرتفوی نوآوری را به شیوه ای استاتیک می دهد، و در درک ما از رانندگان تغییر در انتخاب نمونه های نوآورانه مدیران، فاصله ای ایجاد می کند. علاوه بر این، ادبیات پیشین انعطاف پذیری را مورد بررسی قرار نداده است که یک شرکت می تواند پیکربندی نمونه کارها نوآوری خود را در پاسخ به تغییرات خارجی مانند شوک های اقتصادی تنظیم کند.

توجه؛ (این ترجمه توسط نرم افزار انجام شده و ویرایش نشده است و احتمال وجود اشتباه در آن وجود دارد. در صورت ثبت سفارش، ترجمه توسط مترجمین مجرب انجام خواهد شد. برای مشاهده نمونه ترجمه های تخصصی و اخیر مترجمین جهت اطمینان از کیفیت ترجمه، اینجا کلیک نمایید.)

We examine how a firm’s organizational complexity affects innovation portfolio decisions in response to a shock to innovation incentives. Using the 2013 medical device sales tax as a quasi-natural experiment, we find that firms with a complex organization structure, as proxied by organization size and multi-division structure, generate fewer radical innovations (introduction of new products) but more incremental innovations (improvements on existing products) after the tax. Multidivision firms also shift capital investment to their corporate divisions that are not affected by the tax, thereby decreasing their innovation output. Collectively, these responses cause a significant decline in the radical innovation output of the industry in aggregate. We contribute to the literature by advancing the understanding of how organization structure influences managers’ innovation portfolio decisions in response to economic shocks.

1.Introduction

Innovation is a key driver of firm performance and growth (Audretsch, 1995; Danneels, 2002). Incremental innovations, i.e. improvements on existing products, increase the profitability of firms while radical innovations, i.e. new products that create new revenue streams, fuel the growth of firms (Dewar & Dutton, 1986; Sheng & Chien, 2016). Since incremental innovations are less risky and offer returns in the short-term while radical innovations have high risk/return profiles and long-term horizons, most firms pursue multiple incremental and radical innovation projects simultaneously, referred to as the innovation portfolio of the firm (Klingebiel & Rammer, 2014; Nagji & Tuff, 2012). Managers routinely adjust their firms’ innovation portfolios to maintain an appropriate mix of incremental and radical innovations in line with their strategic goals and environmental circumstances.

A major stream in the innovation literature examines how organization characteristics affect firms’ innovation portfolio choices (Christensen, 1997; Czarnitzki & Kraft, 2004; Damanpour, 1996; Hansen, 1992; Messeni Petruzzelli, Ardito, & Savino, 2018; Teirlinck, 2017). While established firms typically create more incremental innovations (Christensen, 1997), small and young firms are better at pursuing radical innovations (Henkel, Rønde, & Wagner, 2015). However, prior literature views the relationship between firm characteristics and innovation portfolios in a static way, leaving a gap in our understanding of the drivers of change in managers’ innovation portfolio choices. In addition, prior literature has not examined the flexibility with which a firm can adjust its innovation portfolio configuration in response to external changes, such as economic shocks.