مقاله افزودن مینوسیکلین به ریسپریدون برای درمان علایم منفی در بیماران مبتلا به اسکیزوفرنی پایدار (2014 الزویر)

1. مقدمه

2. مواد و روش ها

2.1. طراحی و تنظیم آزمایش

2.2. شرکت کنندگان

2.3. تنظیمات مطالعه

2.4. مداخلات

2.5. نتایج

2.6. عوارض جانبی

2.7. حجم نمونه

2.8. انتخاب تصادفی، تخصیص و blinding

3. نتایج

3.1. شرکت کنندگان

3.2. ریزمقیاس منفی PANSS

3.3. ریزمقیاس مثبت PANSS

3.4. ریزمقیاس آسیب شناسی روانی عمومی PANSS

3.5. نمره کل PANSS

3.6. مقیاس رتبه بندی افسردگی هامیلتون

3.7. مقیاس رتبه بندی علایم اکستراپیرامیدال

3.8. عوارض بالینی

4. بحث

4.1. نتیجه گیری

The objective of this study was to assess the efficacy and tolerability of minocycline add-on to risperidone in treatment of negative symptoms of patients with chronic schizophrenia. In a randomized double-blind placebo-controlled study, 40 patients with chronic schizophrenia who were stabilized on risperidone for a minimum duration of eight weeks were recruited. The patients were randomly assigned to minocycline (titrated up to 200 mg/day) or placebo in addition to risperidone (maximum dose of 6 mg/day) for eight weeks. Positive and Negative Syndrome Scale (PANSS), Hamilton Depression Rating Scale, and Extrapyramidal Syndrome Rating Scale were used. Thirty-eight patients completed the study. Significant time
treatment interaction for negative [F(2.254,85.638)=59.046, Po0.001] general psychopathology [F(1.703,64.700)=6.819, P=0.001], and positive subscales [F(1.655,62.878)=5.193, P=0.012] as well as total PANSS scores [F(1.677,63.720)=28.420, Po0.001] were observed.

هدف از این مطالعه، بررسی اثر بخشی و تحمل پذیری افزودن مینوسیکلین به ریسپریدون در درمان علایم منفی بیماران مبتلا به اسکیزوفرنیا مزمن بود. در یک مطالعه کنترل- پلاسبو تصادفی دوسو‌کور، 40 بیمار مبتلا به اسکیزوفرنی مزمن که برای حداقل مدت هشت هفته با ریسپریدون تثبیت شده بودند انتخاب شدند. به بیماران به صورت تصادفی مینوسیکلین (دوز تا 200 میلی گرم/روز) یا دارونما علاوه بر ریسپریدون (حداکثر دوز 6 میلی گرم/روز) به مدت هشت هفته داده شد. مقیاس سندرم مثبت و منفی ((Positive and Negative Syndrome Scale (PANSS)، مقیاس درجه بندی افسردگی هامیلتون و مقیاس رتبه بندی سندرم اکستراپیرامیدال استفاده شد. 38 نفر پرسشنامه را تکمیل کردند. برهمکنش های قابل توجه زمان درمان برای آسیب شناسی روانی عمومی [F(1.703,64.700)=6.819, P=0.001] منفی [F(2.254,85.638)=59.046, P<0.001] و ریزمقیاس‌های مثبت [F(1.655,62.878)=5.193, P=0.012] و همچنین نمره PANSS کل [F(1.677,63.720)=28.420, P<0.001] مشاهده گردید.