مقاله فعل و انفعالات بین پرولاکتین و کیس پپتین برای تنظیم فرآیند تولید مثل (2016 SciELO)

مقدمه

سیگنالینگ پرولاکتین

انجام وظایف دستگاه تولیدمثل توسط پرولاکتین در اندام‌های محیطی

هیپوتالاموس به عنوان هدف پرولاکتین برای تنظیم عملکردهای بیولوژیکی متعدد

فعل و انفعال بین پرولاکتین و سیستم کیس پپتین

آیا ممکن است از کیس‌پپتین به عنوان یک رویکرد درمانی جدید برای درمان ناباروری القاشده توسط پرولاکتین استفاده شود؟

Prolactin is best known for its effects of stimulating mammary gland development and lactogenesis. However, prolactin is a pleiotropic hormone that is able to affect several physiological functions, including fertility. Prolactin receptors (PRLRs) are widely expressed in several tissues, including several brain regions and reproductive tract organs. Upon activation, PRLRs may exert prolactin’s functions through several signaling pathways, although the recruitment of the signal transducer and activator of transcription 5 causes most of the known effects of prolactin. Pathological hyperprolactinemia is mainly due to the presence of a prolactinoma or pharmacological effects induced by drugs that interact with the dopamine system. Notably, hyperprolactinemia is a frequent cause of reproductive dysfunction and may lead to infertility in males and females. Recently, several studies have indicated that prolactin may modulate the reproductive axis by acting on specific populations of hypothalamic neurons that express the Kiss1 gene. The Kiss1 gene encodes neuropeptides known as kisspeptins, which are powerful activators of gonadotropin-releasing hormone neurons. In the present review, we will summarize the current knowledge about prolactin’s actions on reproduction. Among other aspects, we will discuss whether the interaction between prolactin and the Kiss1-expressing neurons can affect reproduction and how kisspeptins may become a novel therapeutic approach to treat prolactin-induced infertility.

پرولاکتین بیشتر به دلیل اثرات تحریکی خود بر روی تکوین غده شیری و لاکتوژنز شناخته شده است. بااین‌حال، پرولاکتین یک هورمون پلئوتروپیک است که می‌تواند عملکردهای فیزیولوژیکی متعدد از جمله لقاح را تحت تاثیر قرار دهد. گیرنده‌های پرولاکتین (PRLRs) به طور گسترده در چندین بافت از جمله مناطق مغزی و مجرای تولیدمثلی بیان می‌شوند. پس از فعال شدن، گیرنده‌های پرولاکتین ممکن است از طریق مسیرهای سیگنالینگ مختلف، نقش‌های پرولاکتین را اعمال کنند؛ با این وجود بکارگیری مبدل سیگنالی و فعال‌کننده رونویسی 5 موجب بسیاری از اثرات شناخته‌شده پرولاکتین می‌شود. آسیب‌زایی هیپرپرولاکتینمی عمدتا به دلیل وجود پرولاکتینوما یا اثرات فارمالوژیک ناشی از داروهایی است که با سیستم دوپامین فعل و انفعال می‌کنند. به طور خاص، هیپرپرولاکتینمی علت شایع اختلال عملکرد سیستم تولیدمثل است و ممکن است منجر به ناباروری در مردان و زنان شود. اخیرا، مطالعات متعدد نشان داده‌اند که پرولاکتین با عمل بر روی جمعیت‌های خاصی از نورون‌های هیپوتالاموس که ژن Kiss1 را بیان می‌کنند؛ می‌تواند محور تولیدمثل را تنظیم کند. ژن Kiss1 نوروپپتیدهای شناخته‌شده به نام کیس‌پپتین که فعال‌کننده‌های قوی نورون‌های بیان‌کننده هورمون آزادکننده گنادوتروپین‌ هستند را کد می‌کند. در این مقاله مروری، ما اطلاعات فعلی در مورد اثرات پرولاکتین بر روی تولیدمثل را خلاصه می‌کنیم. در میان سایر جنبه‌ها، ما بر روی اینکه آیا فعل و انفعال بین پرولاکتین و نورون‌های بیان‌کننده Kiss1 می‌تواند بر روی تولیدمثل تاثیر بگذارد و اینکه چگونه کیس‌پپتین‌ها ممکن است به رویکرد درمانی جدیدی برای درمان ناباروری ناشی از پرولاکتین تبدیل شوند؛ بحث خواهیم کرد.