مقاله انگلیسی خطر افزایش یافته ابتلا به سرطان رکتوم ابتدایی دوم بعد از پرتودرمانی لگن (2020 الزویر)

زمينه و هدف: هدف از اين مطالعه ، تعيين ارتباط پرتودرماني لگن (RT) و توسعه سرطان روده به عنوان دومين سرطان اوليه است.

مواد و روش ها: داده های مربوط به بیماران تحت درمان با سرطان اولیه لگن بین سالهای 1989 و 2007 از فهرست سرطان سرطان هلند مبتنی بر جمعیت بدست آمد. بیمارانی که بیش از یک سرطان لگن تحت درمان بودند ، از مطالعه خارج شدند. برای برآورد شیوع تجمعی سرطان رکتوم ، از مدل رقیب ریز و ریز و ریز با مرگ به عنوان یک رویداد رقابتی استفاده شد. بقا با استفاده از رگرسیون چند متغیره کاکس محاسبه شد.

يافته ها: درمجموع 192658 بيمار مورد مطالعه قرار گرفتند كه از اين تعداد 62630 بيمار به علت سرطان لگن تحت درمان RT قرار گرفتند. تومورهای اولیه در پروستات (1/50٪) ، مثانه (19.2٪) ، آندومتر (9/13٪) ، تخمدان (10.0٪) ، دهانه رحم (6.4٪) و مهبل (0.4٪) قرار داشتند. در فاصله زمانی 6 ساله (دامنه 0e24) ، 1369 بیمار مبتلا به سرطان رکتوم شدند. به طور کلی ، خطر ابتلا به سرطان رکتوم در بیمارانی که تحت آزمایش RT قبلی برای لگن قبلی قرار داشتند ، افزایش یافته است (نسبت زیر حریق [SHR]: 1.72 ، فاصله اطمینان 95٪ [CI]: 1.55e1.91). تجزیه و تحلیل برای هر مکان تومور به طور خاص افزایش خطر در بیمارانی که RT برای پروستات (SHR: 1.89 ، 95 C CI: 1.66e2.16) یا سرطان آندومتر (SHR: 1.50 ، 95 C CI: 1.13e2.00) نشان داد. اثر محافظتی RT برای بیماران مبتلا به سرطان مثانه مشاهده شد (67/0 R SHR ، 95 C CI: 0.47e0.94). تفاوت بقا بین بیماران مبتلا به سرطان رکتوم با یا بدون RT قبلی (نسبت خطر: 94/0 ، 95 C CI: 0.79e1.11) وجود نداشت.

1. مقدمه

در مقایسه با جمعیت عمومی ، بازماندگان سرطان خطر ابتلا به بدخیمی جدید را افزایش می دهند [1،2]. این نتیجه ترکیبی از عواملی مانند سبک زندگی ، حساسیت ژنتیکی و نوع درمان سرطان قبلی آنها است [3،4]. پرتودرمانی (RT) بخشی از رژیم درمانی در حداقل 50٪ از بیماران مبتلا به سرطان است و با پیشرفت سرطانهای اولیه دوم همراه است [3e5]. با این حال ، مطالعات اخیر نشان داده اند که در بعضی موارد ، RT خطر ابتلا به سرطان اولیه دوم را افزایش نمی دهد و حتی ممکن است دارای یک اثر پیشگیرانه باشد [2،6،7]. هنگامی که RT برای توموری واقع در لگن انجام شود ، روده احتمالاً در داخل میدان تابش قرار دارد و بنابراین مستعد ابتلا به سمیت زودرس و دیررس است [8،9]. اخیراً ، یک بررسی منظم و متاآنالیز در مورد بروز سرطان دوم رکتوم اولیه بعد از RT برای تومور لگن اولیه ، افزایش اندکی در بروز سرطان رکتوم بعد از RT لگن نشان داده است [10]. با این حال ، با توجه به شواهد کمیاب در ادبیات مربوط به چندین سایت توموری اولیه (به عنوان مثال ، مثانه و سرطان واژن) ، این فرضیه حکم مطالعه و اعتبارسنجی بیشتر با استفاده از داده های مبتنی بر جمعیت را دارد.

توجه؛ (این ترجمه توسط نرم افزار انجام شده و ویرایش نشده است و احتمال وجود اشتباه در آن وجود دارد. در صورت ثبت سفارش، ترجمه توسط مترجمین مجرب انجام خواهد شد. برای مشاهده نمونه ترجمه های تخصصی و اخیر مترجمین جهت اطمینان از کیفیت ترجمه، اینجا کلیک نمایید.)

Abstract

Background: The aim of this study was to analyse the association between pelvic radiation therapy (RT) and the development of rectal cancer as a second primary cancer.

Methods: Data on patients treated for a primary pelvic cancer between 1989 and 2007 were retrieved from the population-based Netherlands Cancer Registry. Patients treated for more than one pelvic cancer were excluded. To estimate the cumulative incidence of rectal cancer, Fine and Gray’s competing risk model was used with death as a competing event. Survival was calculated using multivariable Cox regression.

Results: A total of 192,658 patients were included, of which 62,630 patients were treated with RT for their pelvic cancer. Primary tumours were located in the prostate (50.1%), bladder (19.2%), endometrium (13.9%), ovaries (10.0%), cervix (6.4%) and vagina (0.4%). At a median interval of 6 years (range 0e24), 1369 patients developed a rectal cancer. Overall, the risk for rectal cancer was increased in patients who underwent RT for the previous pelvic cancer (subhazard ratio [SHR]: 1.72, 95% confidence interval [CI]: 1.55e1.91). Analysis for each tumour location specifically showed an increased risk in patients who received RT for prostate (SHR: 1.89, 95% CI: 1.66e2.16) or endometrial cancer (SHR: 1.50, 95% CI: 1.13e2.00). A protective effect of RT was observed for patients with bladder cancer (SHR 0.67, 95% CI: 0.47e0.94). There was no survival difference between patients with rectal cancer with or without previous RT (hazard ratio: 0.94, 95% CI: 0.79e1.11)

1.Introduction

Compared with the general population, cancer survivors have an increased risk of developing new malignancies [1,2]. This is the result of a combination of factors such as lifestyle, genetic susceptibility and type of treatment for their previous cancer [3,4]. Radiation therapy (RT) is part of the treatment regimen in at least 50% of all patients with cancer and has been associated with the development of second primary cancers [3e5]. However, recent studies have shown that in some cases, RT does not increase the risk for a second primary cancer and might even have a preventive effect [2,6,7]. When RT is administered for a tumour located in the pelvis, the rectum is likely to be within the irradiation field and is therefore prone to early and late toxicity [8,9]. Recently, a systematic review and metaanalysis on the incidence of second primary rectal cancer after RT for a primary pelvic tumour demonstrated a small increase in rectal cancer incidence after pelvic RT [10]. However, given the sparse evidence in the literature regarding several primary tumour sites (e.g., bladder and vaginal cancer), this hypothesis warrants further study and validation using population-based data.