مقاله انگلیسی مداخلات آموزشی برای نوآوری پایدار در شرکتهای کوچک و متوسط (2020 الزویر)

تحقیقات نوآوری پایداری نشان می دهد که وقتی مدیران شرکت های کوچک و متوسط ​​(SME) پایداری را استراتژیک تلقی می کنند ، آنها نوآوری پایدار را انجام می دهند. به نوبه خود مداخلات آموزشی برای تقویت چنین دیدگاه هایی در بین این مدیران پیشنهاد می شود. اما در تعامل بین مربیان و مدیران ، قدرت برای چگونگی انتقال دانش و مداخلات آموزشی مورد تفسیر واقع می شود ، به ویژه هنگامی که آنها تحت هدایت دانشگاه هستند. در این مقاله به بررسی چگونگی تأثیر قدرت بازیگران در ترجمه دانش بین مربیان و مدیران SME می پردازیم. چارچوب مفهومی ترکیبی از ترجمه و تئوری وابستگی به قدرت برای مطالعه موردی یک برنامه توسعه صلاحیت به رهبری دانشگاه ارائه شده است که به مدیران شرکت های ساختمانی در سوئد ارائه می شود و کاربرد دارد. این تجزیه و تحلیل نشان می دهد که چطور وابستگی ها و قدرت نامتعادل در تعامل با گذشت زمان جمع می شوند و به مداخله در اهداف یادگیری برنامه می پردازند. این مطالعه با ارائه چگونگی اهداف متقابل ، مدیریت زمان و ایجاد روابط می تواند زمینه بهتری برای تعامل آموزگار-SME و پایداری SME ایجاد کند. مشارکت علمی در معرفی دیدگاه جدید در مورد مداخلات آموزشی برای SMEs و ارائه یک چارچوب مفهومی برای مطالعات آینده از آن است.

1. مقدمه

شرکتهای کوچک و متوسط ​​(SME) تقریباً 99٪ کل مشاغل را حداقل در اروپا تشکیل می دهند (کمیسیون اروپا (EC) ، 2012) و تأثیر کل آنها بر محیط زیست بسیار زیاد است (باتیستی و پری ، 2011 ، Revell و همکاران . ، 2010) با این حال ، وقتی نوآوری پایدار به وجود می آید ، یعنی توسعه محصولات جدید ، فرآیندها و ایده هایی که به نفع جامعه است و اثرات محیطی را کاهش می دهد (شالگگر و همکاران ، 2016) ، SME مورد تفسیر قرار می گیرند (Jansson et al.، 2017، Klewitz and Hansen ، 2014 ، رئس-رودریگز و دیگران ، 2016). هنگام مطالعه ، اهداف استراتژیک ، ظرفیتهای نوآورانه و تعهدات مدیریتی از شرکتهای کوچک و متوسط ​​به عنوان محرکهای مهم برای نوآوری پایدار تأکید می شود (Jansson et al.، 2017، Reyes-Rodríguez et al.، 2016) ، به همراه همکاری با بازیگران خارجی ، به عنوان مثال ، دانشگاه ها (کلوویتز و هانسن ، 2014 ، لوئیس و همکاران ، 2015). با این حال ، SME ها اغلب به عنوان عقب مانده توصیف شده اند (پارکر و همکاران ، 2009) که فاقد درک پتانسیل استراتژیک پایداری هستند (باتیستی و پری ، 2011 ، هیلاری ، 2000 ، Revell و همکاران ، 2010) و بنابراین نیاز به آموزش دارند ( تلی ، 1999). بنابراین ، مداخلات آموزشی مختلف به SME ها انجام می شود تا اوضاع را اصلاح کند (پارکر و همکاران ، 2009).

توجه؛ (این ترجمه توسط نرم افزار انجام شده و ویرایش نشده است و احتمال وجود اشتباه در آن وجود دارد. در صورت ثبت سفارش، ترجمه توسط مترجمین مجرب انجام خواهد شد. برای مشاهده نمونه ترجمه های تخصصی و اخیر مترجمین جهت اطمینان از کیفیت ترجمه، اینجا کلیک نمایید.)

Abstract

Sustainability innovation research suggests that when the managers of small and medium-sized enterprises (SMEs) perceive sustainability as strategic, they undertake sustainable innovation. Educational interventions are, in turn, suggested to foster such views among these managers. But in the interaction between educators and managers, power matters for how knowledge is conveyed and educational interventions are understudied, especially when they are university-led. This article examines how actors’ power affects the translation of knowledge between educators and SME managers. A conceptual framework combining translation and power-dependency theory is introduced and applied to the case study of a University-led competence development program offered to construction company managers in Sweden. The analysis reveals how imbalanced dependencies and power within interactions accumulated over time and came to interfere with the program’s learning objectives. The study contributes practically by suggesting how mutual goals, time management, and relationship building can create a better context for educator-SME interactions and SME sustainability. The scientific contribution lies in introducing a new perspective on educational interventions for SMEs and providing a conceptual framework for future studies thereof.

1.Introduction

Small and medium-sized enterprises (SMEs) constitute roughly 99% of all businesses, at least in Europe (European Commission (EC), 2012), and their aggregate impact on the environment is immense (Battisti and Perry, 2011, Revell et al., 2010). Yet, when it comes to sustainable innovation, that is the development of new products, processes and ideas that benefit society and reduce environmental impacts (Schaltegger et al., 2016), SMEs are understudied (Jansson et al., 2017, Klewitz and Hansen, 2014, Reyes-Rodríguez et al., 2016). When studied, the strategic intentions, innovative capacities and managerial commitments of SMEs are stressed as being important drivers for sustainable innovation (Jansson et al., 2017, Reyes-Rodríguez et al., 2016), along with collaboration with external actors, e.g., Universities (Klewitz and Hansen, 2014, Lewis et al., 2015). Yet, SMEs have often been described as laggards (Parker et al., 2009), that lack understanding of the strategic potential of sustainability (Battisti and Perry, 2011, Hillary, 2000, Revell et al., 2010) and thus need education (Tilley, 1999). Different educational interventions are, therefore, directed at SMEs so as to remedy the situation (Parker et al., 2009).