مقاله انگلیسی تاثیر آشکار سازی ضعف های کنترل داخلی بر تصمیم های شرکت (2018 Sage)

Information asymmetry and agency conflicts between managers and outside investors are two primary market frictions that affect financiers’ decisions to supply capital to a firm (Jensen & Meckling, 1976; Myers & Majluf, 1984). Given that corporate disclosure plays a critical role in mitigating information asymmetry and agency problems, a large body of literature examines how managers utilize voluntary disclosure strategically in anticipation of external financing activities to influence investors’ perception of firm performance and governance (see, for example, Frankel, McNichols, & Wilson, 1995; Lang & Lundholm, 2000). Relatively, little research looks into whether and how managers alter their financing choices under mandated disclosure in which they are left with little discretion over the information flow. The Sarbanes-Oxley Act (SOX) of 2002 requires firms to disclose material weaknesses in their internal control systems, and this mandatory disclosure limits managerial discretion over influencing the mix of information available to investors. In this study, we investigate how managers adjust their firms’ debt-equity choices after the mandated disclosure of internal control weaknesses (ICWs). To address our research question, we employ a comparison method, similar to Hope and Thomas (2008), by examining how ICW firms differ from non-ICW firms in terms of financing pre-disclosure and whether these differences persist post-disclosure.1 We construct two samples to operationalize the comparison. The predisclosure sample spans from 2000 to 2002 (financing period) with firms having Section 404 reports filed between November 15, 2004 and December 31, 2005 (disclosure period).2 We follow Doyle, Ge, and McVay (2007b) to determine the internal control status of firms in the pre-disclosure sample by assuming that a firm that discloses at least one material weakness during the disclosure period has ICWs during the financing period.3 For the post-disclosure sample, we focus on firms disclosing ICWs for the first time under Section 404 between 2004 and 2008 and examine their financing decisions following the initial disclosure. Given that the disclosure of ICWs causes both shareholders and debtholders to priceprotect themselves by charging higher risk premiums (e.g., Ashbaugh-Skaife, Collins, Kinney, & LaFond, 2009; Dhaliwal, Hogan, Trezevant, & Wilkins, 2011), we first examine whether the ICW disclosure adversely affects firms’ access to external financing (debt and equity). Our empirical results indicate that ICW firms are more inclined to raise external capital than non-ICW firms before the disclosure, but they behave similarly as regards the size and frequency of external financing post-disclosure. This finding suggests that increased costs of capital do not hinder ICW firms’ access to capital markets. Instead, the disclosure dampens the pre-disclosure desire for external capital shown by ICW firms.

عدم تقارن اطلاعات و اختلافات آژانس بین مدیران و سرمایه گذاران خارجی، دو اصطکاک بازار اولیه است که بر تصمیم های سرمایه گذاران برای عرضه سرمایه به شرکت تأثیر می گذارد (Jensen & Meckling، 1976؛ Myers & Majluf، 1984). با توجه به این که افشای شرکت ها نقش مهمی را در کاهش تقارن اطلاعات و مشکلات سازمان ایفا می کند، بخش بزرگی از ادوات بررسی می کند که چگونه مدیران با استفاده از افشای داوطلبانه به طور استراتژیک در پیش بینی فعالیت های مالی خارجی، تاثیر گذار بر درک عملکرد شرکت و مدیریت (به عنوان مثال، Frankel، McNichols، & Wilson، 1995؛ Lang & Lundholm، 2000). نسبتا، پژوهش کمی به این می آید که آیا و چگونه مدیران انتخاب های تامین مالی خود را تحت افشاء مجوز تغییر می دهند که در آن آنها با اختیار کمی در مورد جریان اطلاعات کنار گذاشته می شوند. قانون Sarbanes-Oxley (SOX) سال 2002 به شرکت ها می دهد تا ضعف های مادی در سیستم های کنترل داخلی خود را افشا کنند و این افشای اجباری محدودیت اختیارات مدیران را نسبت به تأثیر مخلوط اطلاعات موجود برای سرمایه گذاران محدود می کند. در این مطالعه، ما بررسی می کنیم که چگونه مدیران تصمیم گیری سهام بدهی شرکت ها را پس از افشای ضعف های کنترل داخلی (ICW) تعیین می کنند. برای پاسخ به سوال تحقیقاتی ما، با استفاده از روش مقایسه ای، شبیه به Hope و Thomas (2008)، با بررسی اینکه چگونه شرکت های ICW از شرکت های غیر ICW از لحاظ مالی پیش از افشاگری متفاوت هستند، آیا این تفاوت ها پس از افشای اطلاعات وجود دارد؟ ساختن دو نمونه برای عملی کردن مقایسه. نمونه های پیشگیرانه از 2000 تا 2002 (دوره تأمین مالی) با شرکت هایی که گزارش های بخش 404 بین 15 نوامبر 2004 و 31 دسامبر 2005 (دوره افشاء) ثبت شده اند، از سال 2000 تا 2002 (مدت تأمین مالی) .2 ما از دویل، ج و مک وی (2007b) وضعیت کنترل شرکت ها در نمونه قبل از افشا با فرض اینکه یک شرکت که حداقل یک ضعف مادی را در طول دوره افشاء افشاء می کند، در طول مدت تأمین مالی ICW ها داشته باشد. برای نمونه پس از افشای، ما بر شرکت هایی که ICW را برای اولین بار افشا می کنند، تمرکز می کنیم. زمان در بخش 404 بین سال های 2004 تا 2008 و بررسی تصمیمات مربوط به تامین مالی خود را پس از افشای اولیه. با توجه به این که افشای ICW ها موجب می شود تا سهامداران و اشخاص حقیقی با پرداخت حق بیمه بالاتر (به عنوان مثال، Ashbaugh-Skaife، Collins، Kinney، & LaFond، 2009؛ Dhaliwal، Hogan، Trezevant، & Wilkins، 2011) آیا آشکارسازی ICW منفی بر دسترسی شرکتها به منابع مالی خارجی (بدهی و حقوق صاحبان سهام) دارد؟

توجه؛ (این ترجمه توسط نرم افزار انجام شده و ویرایش نشده است و احتمال وجود اشتباه در آن وجود دارد. در صورت ثبت سفارش، ترجمه توسط مترجمین مجرب انجام خواهد شد. برای مشاهده نمونه ترجمه های تخصصی و اخیر مترجمین جهت اطمینان از کیفیت ترجمه، اینجا کلیک نمایید.)