مقاله انگلیسی اختلاف پرداخت کارکنان-TMT و حق بیمه توسط مدیر عامل شرکت (2019 الزویر)

این تحقیق تحقیق قبلی را در مورد تاثیر ناکارایی مدیر عامل در تصمیم گیری های مدیران اجرایی از طریق بررسی رابطه در زمینه اکتشاف گسترش می دهد. با توجه به غرامت مدیران اجرایی در رابطه با ارجاعات خارجی و داخلی، می بینیم که مدیران ارشد کم هزینه دریافت حق بیمه بالاتر را دریافت می کنند و مدیران اجرایی با پرداخت بیش از حد حق بیمه را پرداخت می کنند، گرچه این گرایش به دلیل افزایش سطح بازپرداخت کاهش می یابد، ایجاد رابطه ی U شکل . ما همچنان می گوییم که اختلاف پرداخت مدیر عامل شرکت TMT، رابطه بین افزایش وام های نقدی مدیر عامل و دریافت حق بیمه را با تنظیم ادراک مدیران اجرایی از عدم پرداخت و انگیزه برای بازگرداندن نابرابری از طریق حساسیت بالاتر یا پایین خود اهمیت می بخشد. یافته های این مطالعه نشان می دهد که تصمیم گیری مدیران اجرایی به شدت تحت تأثیر قرار دادن سود و زیان و درک نابرابری پرداخت در مقایسه با ارجاعات خارجی و داخلی است.

1. مقدمه

جبران خسارت مدیر اجرایی در طول چهار دهه گذشته توجه زیادی را به خود جلب کرده است. این متون ادبی تا حد زیادی تحت تأثیر تئوری آژانس قرار گرفته اند و محققان اغلب بررسی کرده اند که چگونه بسته های جبران گوناگونی بر رفتارها و نتایج سازمانی تأثیر می گذارند (Devers، McNamara، Wiseman، & Arrfelt، 2008؛ Sanders، 2001). اخیرا نظریه آژانس رفتاری برای گسترش و تعدیل بسیاری از مفروضات در نظریه آژانس (Wiseman & Gomez-Mejia، 1998) مورد استفاده قرار گرفته است. این اصلاحات نشان می دهد بینش های مهم جدید در مورد جبران خسارت های مدیره که توسط Pepper و Gore (2015) خلاصه شده است. در میان این بینش های جدید (برای مقاله ما)، اصلی ترین درک از نظریه ی انسجام است که عوامل ادراکات مربوط به جبران عادلانه را حفظ می کنند. نمایندگان به طور ضمنی قضاوت در مورد جبران خسارت خود را نسبت به هنجارهای بازار و ارجاع کنندگان شخصی (Pepper & Gore، 2015) صورت می دهند. بینش دوم، درک در مورد رعایت ریسک عوامل، بر اساس نظریه چشم انداز است. نمایندگان در درجه اول از دست دادن غفلت (به عنوان مخالف ریسک پذیری) و مشاهده سود و زیان در برابر یک نقطه مرجع خاص. در زیر عوامل نقطه مرجع، موقعیت ها را به عنوان ضرر و زیان محاصره می کنند، و در بالاتر از این عوامل نقطه مرجع موقعیت ها را به عنوان دستاورد ها محور می کند. این بینش جدید نشان می دهد که یک معیار منافع مدیر عامل و تنظیم شرایط، عناصر مهمی در جبران خدمت مدیر عامل است که پایه ای برای درک اینکه چگونه مدیران اجرایی در هر زمینه ای مورد بررسی قرار می گیرند، می باشد.

توجه؛ (این ترجمه توسط نرم افزار انجام شده و ویرایش نشده است و احتمال وجود اشتباه در آن وجود دارد. در صورت ثبت سفارش، ترجمه توسط مترجمین مجرب انجام خواهد شد. برای مشاهده نمونه ترجمه های تخصصی و اخیر مترجمین جهت اطمینان از کیفیت ترجمه، اینجا کلیک نمایید.)

This study extends previous research on the influence of CEO pay inequity on CEOs’ decision-making by examining the relationship in the acquisition context. Focusing on CEOs’ compensation vis-à-vis external and internal referents, we find that underpaid CEOs pay higher acquisition premiums and that overpaid CEOs pay lower premiums, although this tendency is reduced as the level of overpayment increases, creating a U-shaped relationship. We further find that the CEO-TMT pay gap moderates the relationship between CEO under-/overpayment and acquisition premiums by adjusting CEOs’ perceptions of pay inequity and motivation to restore inequity through their higher or lower sense of self-importance. The findings of this study suggest that CEOs’ decision-making is strongly influenced by their framing of gains and losses and the perception of pay inequity vis-à-vis external and internal referents.

1.Introduction

Chief executive officer (CEO) compensation has received considerable attention over the last four decades. This body of literature has been influenced greatly by agency theory, and scholars often have examined how specific compensation packages affect behaviors and organizational outcomes (Devers, McNamara, Wiseman, & Arrfelt, 2008; Sanders, 2001). More recently, behavioral agency theory has been used to expand and modify many of the assumptions in agency theory (Wiseman & Gomez-Mejia, 1998). These modifications reveal important new insights into CEO compensation which have been summarized by Pepper and Gore (2015). Foremost among these new insights (for our paper) is an understanding from equity theory that agents maintain perceptions concerning equitable compensation. Agents implicitly make judgments concerning their compensation vis-à-vis market norms and personal referents (Pepper & Gore, 2015). The second insight is an understanding regarding agents’ risk preference drawing upon prospect theory. Agents are primarily loss averse (as opposed to risk averse) and view gains or losses against a specific reference point. Below the reference point agents frame situations as losses, and above this reference point agents frame situations as gains. These new insights show that a CEO’s equity considerations and framing of situations are important elements in CEO compensation that provide a basis for understanding how CEOs behave in any given context.