مقاله روشی برای ارزیابی حساسیت روانگرایی در دامنه های (شیبدار) شنی کم عمق (2013 ASCE)

1. مقدمه

2. مدلسازی تحریک لغزش های جریان

3. نمونه ای از کاربرد: مورد Nerlerk

4 نتیجه گیری ها

The paper illustrates a modeling approach for evaluating the liquefaction susceptibility of shallow sandy slopes. The proposed methodology consists of two main components: (i) a theoretical framework for undrained stability and (ii) the MIT-S1 constitutive model for simulating the response of sands. In the first part of the paper, the use of a stability index able to capture the onset of undrained failure in infinite slopes is illustrated. In the second part, the practical significance of the method is discussed by back-analyzing the series of flow failures in an underwater berm at the Nerlerk site. The reinterpretation of these events in the light of the theory of material stability confirmed that liquefaction was a plausible mechanism for the failures. In addition, the analyses have provided a prediction of the spatial distribution of the unstable masses which is compatible with what was observed through bathimetric surveys conducted after the events. This particular application of the theory supports the idea that realistic constitutive modeling is crucial for achieving consistent predictions of liquefaction potential under field conditions.

این مقاله، یک رویکرد مدلسازی برای ارزیابی حساسیت روانگرایی دامنه های شنی کم عمق را ارائه می دهد. این روش پیشنهادی شامل دو قسمت اصلی می شود: (i) یک چارچوب نظری برای پایداری بدون زهکشی و (ii) مدل ساختاری MIT-S1 برای شبیه سازی پاسخ ماسه ها. در بخش اول این مقاله، با استفاده از شاخص پایداری، شروع خرابی پیش از تخلیه در دامنه های نامحدود را نشان می دهد. در بخش دوم، اهمیت عملی این روش توسط تجزیه و تحلیل مجموعه ای از خرابی های جریان در باریکه های زیر آب در سایت Nerlerk بحث شده است. تفسیر مجدد این وقایع در پرتو نظریه پایداری مواد تایید نمود که روانگرایی یک مکانیسم قابل قبول برای این خرابی ها است. علاوه بر این، این تجزیه و تحلیل ها، یک پیش بینی از توزیع فضایی توده های ناپایدار را ارائه نموده اند که سازگار با موارد مشاهده شده از طریق پیمایش های انجام شده عمق سنجی پس از این رخدادها است. این کاربرد خاص از این تئوری، از این ایده پشتیبانی می کند که مدلسازی ساختاری واقعی، برای دستیابی به پیش بینی های سازگار از پتانسیل روانگرایی در شرایط میدانی بسیار مهم است.