مقاله انگلیسی دستیابی به عملکرد پایدار در زنجیره تامین کشاورزی داده محور (2020 الزویر)

عدم صنعتی شدن ، ناکافی بودن مدیریت ، عدم صحت اطلاعات و زنجیره تأمین ناکارآمد از موضوعات مهم در یک زنجیره تأمین مواد غذایی است. راه حل های پیشنهادی برای غلبه بر این چالش ها نه تنها باید به نحوه تولید مواد غذایی توجه کند بلکه باید به نگرانی های اجتماعی ، زیست محیطی و اقتصادی نیز توجه کند. استفاده گسترده ای از فن آوری های نوظهور در زنجیره های عرضه کشاورزی وجود داشته است. اینترنت اشیاء ، blockchain و فناوری های بزرگ داده ، عوامل بالقوه زنجیره تأمین کشاورزی پایدار هستند. این فناوری ها زنجیره تأمین محصولات کشاورزی را به سمت محیط زنجیره تأمین دیجیتال هدایت می کنند. با درک اهمیت زنجیره تأمین کشاورزی پایدار مبتنی بر داده ، ما از سال 2000 تا 2017 84 مجله علمی را استخراج و بررسی کردیم. هدف اصلی این بررسی ، درک سطح تجزیه و تحلیل های مورد استفاده (توصیفی ، پیش بینی و تجویز) ، زنجیره تأمین کشاورزی پایدار بود. اهداف به دست آمده (اجتماعی ، زیست محیطی و اقتصادی) ، فرآیندهای زنجیره تأمین از جایی که داده ها جمع آوری می شود ، و منابع زنجیره تأمین مستقر برای همان. بر اساس نتایج حاصل از بررسی ، ما یک چارچوب کاربردی را برای پزشکان درگیر در زنجیره تأمین مواد غذایی پیشنهاد می کنیم که دید از زنجیره تأمین و منابع زنجیره تأمین را به عنوان نیروی محرکه اصلی برای توسعه قابلیت تجزیه و تحلیل داده ها و دستیابی به عملکرد پایدار مشخص می کند. این چارچوب به متخصصان راهنمایی می کند تا سرمایه گذاری های خود را برای ساختن یک زنجیره تأمین مواد غذایی کشاورزی محور از داده محور برنامه ریزی کنند. سرانجام ، ما دستورالعمل ها و محدودیت های تحقیق آینده را بیان می کنیم.

1. مقدمه

افزایش آگاهی و نگرانی روز افزون در مورد اثرات زیست محیطی ، اجتماعی و اقتصادی بر تولید و مصرف مواد غذایی وجود دارد. این امر منجر به افزایش فشار سازمانهای مصرف کننده ، گروههای مدافع اجتماعی و زیست محیطی ، سازمانهای کشاورزی و سیاست گذاران مستقر در توسعه زنجیره های تأمین پایدار شده است (آلوایی و همکاران ، 2017). الگوهای فعلی مصرف و افزایش روزافزون جمعیت ، نگرانی های جدی را در زنجیره تأمین مواد غذایی (AFSC) ایجاد می کند (شبکه ، 2012). نتیجه پایدار AFSC مبتنی بر دستیابی به تعادل بین رشد اقتصادی ، حفاظت از محیط زیست و توسعه اجتماعی است. تفاوت اصلی بین زنجیره تأمین مصرف کننده و AFSC در این است که مواد اولیه AFSC با استفاده از شیوه های مختلف کشاورزی رشد می کنند و انسان و حیوانات محصولات نهایی را مصرف می کنند. با این حال ، هر دو زنجیره تأمین تامین کننده ، شرکت های کانونی ، مشتریان ، شبکه های لجستیک و توزیع و مراکز خرده فروشی به عنوان اجزای اصلی آنها (Miranda-Ackerman and Azzaro-Pantel، 2017). از زمان اجلاس جهانی توسعه پایدار ، اقدامات بسیاری برای توسعه پایدار در بخش های مختلف صورت گرفته است (Van Huijstee و همکاران ، 2007). بخش کشاورزی برای دستیابی به رشد پایدار با محوریت اتخاذ بهترین شیوه های مدیریتی در کشاورزی و کشاورزی ، و پیشرفت در شرایط اجتماعی و زیست محیطی (پوتز و همکاران ، 2014 ، Castro و Swart ، 2017 ، بالاترین اهمیت را در بین این بخش ها کسب کرده است). دنتونی و پترسون ، 2011). موارد مهمی که برای دستیابی به پایداری AFSC باید مورد توجه قرار گیرد عدم دخالت کشاورزان کوچک ، عدم وجود هنجارهای دقیق برای کنترل ایمنی و کیفیت مواد غذایی (نایک و سورش ، 2018) ، عدم صنعتی شدن ، ناکافی بودن مدیریت و … عدم صحت اطلاعات (لوترا و همکاران ، 2018).

توجه؛ (این ترجمه توسط نرم افزار انجام شده و ویرایش نشده است و احتمال وجود اشتباه در آن وجود دارد. در صورت ثبت سفارش، ترجمه توسط مترجمین مجرب انجام خواهد شد. برای مشاهده نمونه ترجمه های تخصصی و اخیر مترجمین جهت اطمینان از کیفیت ترجمه، اینجا کلیک نمایید.)

Abstract

The lack of industrialization, inadequacy of the management, information inaccuracy, and inefficient supply chains are the significant issues in an agri-food supply chain. The proposed solutions to overcome these challenges should not only consider the way the food is produced but also take care of societal, environmental and economic concerns. There has been increasing use of emerging technologies in the agriculture supply chains. The internet of things, the blockchain, and big data technologies are potential enablers of sustainable agriculture supply chains. These technologies are driving the agricultural supply chain towards a digital supply chain environment that is data-driven. Realizing the significance of a data-driven sustainable agriculture supply chain we extracted and reviewed 84 academic journals from 2000 to 2017. The primary purpose of the review was to understand the level of analytics used (descriptive, predictive and prescriptive), sustainable agriculture supply chain objectives attained (social, environmental and economic), the supply chain processes from where the data is collected, and the supply chain resources deployed for the same. Based on the results of the review, we propose an application framework for the practitioners involved in the agri-food supply chain that identifies the supply chain visibility and supply chain resources as the main driving force for developing data analytics capability and achieving the sustainable performance. The framework will guide the practitioners to plan their investments to build a robust data-driven agri-food supply chain. Finally, we outline the future research directions and limitations of our study.

1.Introduction

There is increased awareness and growing concern for environmental, social, and economic effects on food production and consumption. This has led to increasing pressure from consumer organizations, social and environmental advocacy groups, agro-based organizations and policymakers to develop sustainable supply chains (Allaoui et al., 2017). The current consumption patterns and ever-increasing population poses severe concerns on the agri-food supply chain (AFSC) (Network, 2012). The sustainable outcome of an AFSC is based on achieving a balance between economic growth, environmental protection, and social development. The main difference between a consumer supply chain and the AFSC is that the raw materials in AFSC are grown using different agricultural practices, and both the human and animals consume the final products. However, both the supply chains have suppliers, focal companies, customers, logistics and distribution networks, and retailing centers as their principal components (Miranda-Ackerman and Azzaro-Pantel, 2017). Since the world summit on sustainable development, there have been many initiatives for sustainable development in different sectors (Van Huijstee et al., 2007). The agriculture sector has received the highest prominence among these sectors for achieving sustainable growth with the focus on adopting best management practices in agriculture and farming, and improvements in the social and ecological conditions (Potts et al., 2014, Castro and Swart, 2017, Dentoni and Peterson, 2011). The significant issues that need to be addressed to achieve sustainable AFSC are lack of involvement of the small farmers, lack of stringent norms to control food safety and quality (Naik and Suresh, 2018), lack of industrialization, the inadequacy of the management, and information inaccuracy (Luthra et al., 2018).