مقاله القای دیابت توسط استرپتوزوتوسین در رت ها (2007 Ncbi)

معرفی

مواد روش ها

نتایج و بحث

The objective of this study is to induce experimental diabetes mellitus by Streptozotocin in normal adult Wistar rats via comparison of changes in body weight, consumption of food and water, volume of urine and levels of glucose, insulin and C- peptide in serum, between normal and diabetic rats. Intra-venous injection of 60mg/kg dose of Streptozotocin in adult wistar rats, makes pancreas swell and at last causes degeneration in Langerhans islet beta cells and induces experimental diabetes mellitus in the 2-4 days. Induction of experimental diabetes mellitus is indeed the first step in the plan of purification of pancreatic Langerhans islet cells of normal rats for transplanting under the testis subcutaneous of experimentally induced diabetic rats. Streptozotocin induces one type of diabetes which is similar to diabetes mellitus with non-ketosis hyperglycemia in some animal species. For induction of experimental diabetes in male adult rats weighted 250-300 grams (75-90 days), 60mg/kg of Streptozotocin was injected intravenously. Three days after degeneration of beta cells, diabetes was induced in all animals. The diabetic and normal animals were kept in the metabolic cages separately and their body weight, consumption of food and water, urine volume, the levels of serum glucose, insulin and C-peptide quantities in all animals were measured and then these quantities were compared. For a microscopic study of degeneration of Langerhans islet beta cells of diabetic rats, sampling from pancreas tissue of diabetic and normal rats, staining and comparison between them, were done. Induction of diabetes with Streptozotocin decreases Nicotinamide-adenine dinucleotide (NAD) in pancreas islet beta cells and causes histopathological effects in beta cells which probably intermediates induction of diabetes. In this study, we used Streptozotocin for our experiments in induction of experimental diabetes mellitus.

هدف از این مطالعه ایجاد دیابت تجربی توسط استرپتوزوتوسین دررت های بالغ ویستار از طریق مقایسه با تغییرات وزن بدن، مصرف آب و غذا، حجم ادرار و سطح گلوکز خون، انسولین و پپتید C در سرم، بین رت های دیابتی و نرمال می باشد. تزریق داخل وریدی دوز mg/kg60 استرپتوزوتوسین در رت های ویستار بالغ، موجب تخریب لوزالمعده می شود و در نهایت سبب تجزیه سلول های بتای جزیره لانگرهانس می شود و در 2-4 روز دیابت را تجربه می کند. القای دیابت شیرین آزمایشگاهی در واقع اولین گام در برنامه ترمیم سلول های جزایر لانگرهانس از رت های نرمال برای پیوند زیرپوستی در زیر بیضه در رت های القا شده به دیابت آزمایشگاهی می باشد. استرپتوزوتوسین یک نوع دیابت را ایجاد می کند که در برخی از گونه های حیوانی مشابه دیابت نوع یک با هیپرگلیسمی غیر کتوزیس است. برای القای دیابت آزمایشگاهی در موش های بالغ نر در وزن های 250 تا 300 گرمی(75 تا 90 روزه)، mg/kg60 استرپتوزوتوسین به صورت داخل وریدی تزریق شد. سه روز پس از تجزیه ی سلول های بتا، دیابت در همه ی حیوانات ایجا شد. حیوانات دیابتی و طبیعی در قفس متابولیک جداگانه نگهداری شدند و وزن آنها، مصرف غذا و آب، حجم ادرار، میزان گلوکز سرم، مقدار انسولین و پپتید C در تمام حیوانات اندازه گیری شد و سپس این مقادیر با یکدیگر مقایسه شد. برای مطالعات میکروسکوپی از تخریب و تجزیه ی سلول های بتای جزایر لانگرهانس در رت های دیابتی، نمونه گیری از بافت پانکراس رت های دیابتی و نرمال انجام شد و رنگ آمیزی شد و مقایسه ی بین آن ها نیز صورت گرفت. القاء دیابت با استرپتوزوتوسین باعث کاهش نیکوتین آمید ـ آدنین دینوکلئوتید (NAD) در سلول های بتای جزیره پانکراس می شود و باعث ایجاد اثرات هیستوپاتولوژیک در سلول های بتا و احتمالا باعث القای دیابت می شود. در این مطالعه، ما از استرپتوزوتوسین برای آزمایشات خود در القای دیابت شیرین آزمایشگاهی استفاده کردیم.