مقاله شرکت های چندملیتی فناوری از بازارهای در حال ظهور (2022 الزویر)

Introduction

     In the current era of globalization, strategies and decisions are vital to help firms successfully penetrate international markets. In the economics field, game theory − considered as the science of strategy − offers an important lens for the decision of competitive interplay in a strategy setting. A game should be systematic, and every game has certain rules. Every single action an individual player takes is a key issue in game theory, and players come up with a specific decision under the help of decision theory. Decision theory may help players to make the right decision under uncertainty, and a set of actions seems to be at the heart of game theory. In fact, this can be applied to any kind of players – not just for individuals, but also for firms.

     Game theory takes a part of decision theory, but goes beyond the classical explanation. In decision theory there are no actions or players, but in game theory, different players and actions are the main factors, and the payoff and information exist as indispensable aspects. In game theory the players formulate a set of actions that are further known as a strategy. A player in the game might have alternative strategies and actions depending on the information received by other players at different times. Based on the received information, players choose their plan of action from equivalent sets. Regardless of the identities or characteristics of the players, the payoff from choosing a particular strategy against an opponent choosing an alternative is the same (Samuelson, 2002). The outputs in the game are expected to represent “fitness”, which explain that a process of natural option provides favor upon those players able to earn higher payoffs. The received information, which a payoff heavily depends on, occurs at different levels and times. The strategies and actions played by an individual player also perform differently at various levels of received information.

چکیده
     با توجه به اهمیت روز افزون فن آوری، پژوهش درباره ی کسب وکارهای چندملیتی (MNEهای) فن آوری نیز رو به افزایش است، اما درباره ی فن آوری در بافت تجاری بین المللی، به ویژه پیرامون زمان بندی ورود به بازار، پیشینه ی ناچیزی وجود دارد. از همین رو، این پژوهش بر پایه ی نظریه ی بازی ها این موضوع را بررسی می کند که چگونه جنبه های گوناگون کشورهای میزبان و منابع بازیکنان بر تصمیم درباره ی زمان بندی ورود به کشورهای خارجی تأثیر می گذارد. داده ها شامل 979 شرکت تایوانی فن آوری-بنیانِ فعال در صنایع خدماتی و تولیدی است که عمدتاً از مجله ی اقتصاد تایوان و پایگاه داده های بانک جهانی گردآوری شدند. یافته های تجربی نشان می دهند که منابع و تجربیات شرکت، نااطمینانی کشور میزبان، و بازده ی سرمایه گذاری همگی بر زمان بندی ورود به کشورهای خارجی تأثیر می گذارند. این پژوهش از این نظر که چه عواملی در هنگام برگزیدن زمان سرمایه گذاری در کشورهای خارجی، به ویژه برای MNEهای فن آوری از بازارهای نوظهور مورد توجه قرار می گیرند، دانش کنونی درباره ی شرکت های خدماتی و تولیدی فن آوری-بنیان را گسترش می بخشد.

مرور پیشینه و تدوین فرضیه ها
     گزینه ی بین المللی شدن یک موضوع داغ برای بسیاری از شرکت ها و سازمان ها در جهان است. از همین رو، تصمیم به ورود به بازار یک راهبرد مهم است که می تواند در آینده تأثیر شگرفی بر موفقیت یا بقای یک شرکت داشته باشد. مطالعات بسیاری به این نکته اشاره داشته اند که انتخاب یک زمان بندی ورود دارای پیامدهای مهمی است که پس از وارد شدن به یک بازار جدید بر عملکرد یک شرکت تأثیر می گذارد (ایزوب و همکاران، 2000؛ لیو و پنگ، 1998؛ ماسکرانهاس، 1992؛ ماسکرانهاس، 1997؛ پن و همکاران، 1999). برای درک این موضوع که چگونه شرکت های بین المللی، بین المللی سازی خود را پردازش می کنند، نگرانی ها در ذیل سه وضعیت جای می گیرند: مکان، زمان، و چگونگی بین المللی سازی. بسیاری از پژوهشگران به شکل های متفاوتی پاسخ داده اند، اما مطالعات اندکی به بررسی روابط میان آن ها پرداخته اند.

     درباره ی این که چگونه تصمیم یک شرکت مبنی بر ورود به بازار خارجی بر اقدامات دیگر رقبا تأثیر خواهد گذاشت، و این که چگونه خصوصیات محیطی کشور میزبان در هنگام ارزیابی سود و زیان های احتمالی می تواند بر راهبرد ورود تأثیر بگذارد، یک خلأ پژوهشی در پیشینه وجود دارد. از همین رو، مطالعه ی کنونی دستاوردهای نظری و سیاسی برای پر کردن این خلأ ارائه می کند و در این راستا، عوامل تأثیرگذار بر تصمیم های شرکت ها برای وارد شدن به یک بازار خارجی بر پایه ی نظریه ی بازی ها را بررسی می کند.

     شاکل (1946) اظهار می کند که «هنگامی که شخصی درباره ی یک موضوعی تصمیم می گیرد، تلویحاً یا ناخودآگاه طیف گسترده ای از شرایط را که مرتبط هستند، مورد توجه قرار می دهد، به این معنی که اگر هر کدام از آن ها از نظر مادی متفاوت بودند، تصمیم او ممکن است متفاوت باشد». همین موضوع هنگام به کار بستن نظریه ی بازی ها از منظر اقتصادی رخ می دهد. تصمیم یک شرکت برای بین المللی سازی می تواند متأثر از عوامل متفاوتی باشد، که شامل عوامل درونی و بیرونی (دانینگ، 1980)، مزایای مختص به شرکت (چانگ، 1995؛ دانینگ؛ 1980)، و تجربیات شرکت ها هستند. با وجود این، اگر ما این عوامل را به عنوان منابعی برای یک بازیکن در نظریه ی بازی ها در نظر بگیریم، آنگاه بخش دیگر تصمیم بین المللی سازی می بایستی ریسک های سرمایه گذاری بالقوه و مزایا را مد نظر قرار دهد، که ممکن است شامل نااطمینانی کشور میزبانی، اثر گروگان، و ساختار بازده باشد. آن ها همگی مرتبط بوده، و به نحوی دارای روابط علّی هستند. ما با تمرکز نهادن بر پنج جنبه از نظریه ی بازی ها در بازی بین المللی سازی، این چهارچوب پژوهشی را به نحو زیر اجرا می کنیم.

توجه؛ (همانطور که در نمونه ترجمه مشاهده مینمایید، این ترجمه توسط مترجم مجرب با رشته مرتبط به صورت کاملا تخصصی انجام شده و ادامه مقاله نیز به همین صورت با کیفیت عالی در فرمت ورد و pdf آماده خریداری و دانلود میباشد.)