مقاله تضمین پایداری گذرا برای میکروشبکه های Ad Hoc DC (سال 2018 آی تریپل ای)

مقدمه

مدل ها و نمادها

پایداری یک سیستم دو باسه

تعمیم سازی شبکه ها

بحث

طرح پیشنهادی و مسیر آینده

Ad hoc electrical networks are formed by connecting power sources and loads without planning the interconnection structure (topology) in advance. They are designed to be installed and operated by individual communities—without central oversight—and as a result are well-suited to addressing the lack of electricity access in rural and developing areas. However, ad hoc networks are not widely used, and a major technical challenge impeding their development (and deployment) is the difficulty of certifying network stability without a priori knowledge of the topology. We develop conditions on individual power sources and loads such that a microgrid comprised of many units will be stable. We use Brayton–Moser potential theory to develop design constraints on individual microgrid components that certify transient stability— guaranteeing that the system will return to a suitable equilibrium after load switching events. Our central result is that stability can be ensured by installing a parallel capacitor at each constant power load, and we derive an expression for the required capacitance.

شبکه های برق ادهاک با اتصال منابع قدرت و بار تشکیل می شوند. در تشکیل این شبکه ها، برای ساختار اتصالی هیچ برنامه ریزی انجام نمی شود. این شبکه ها توسط جوامع فردی نصب شده و وارد مرحله عملیات می شوند. در این شبکه ها، نقص مرکزی وجود ندارد. در نتیجه می توان بیان کرد که شبکه های ادهاک برای برطرف کردن مشکل دسترسی الکتریکی در مناطق در حال توسعه و روستایی مناسب هستند. با این حال، هنوز شبکه های ادهاک به طور گسترده استفاده نمی شوند. یکی از مشکلات فنی این شبکه ها، تایید پایداری شبکه بدون اطلاع از توپولوژی شبکه است. در واقع یکی از موانع عدم پیشرفت این شبکه همین مشکل است. ما در این مقاله روی منابع نیرو و بارشرایطی ایجاد کردیم. به طوری که یک میکروشبکه متشکل از واحدهای بسیار می تواند پایدار باشد. از نظریه برایتون-موسر برای طراحی محدودیت های اجرا محنصر به فرد میکروشبکه استفاده می شود. در نتیجه پایداری گذرای سیستم تایید می شود. به علاوه، با وجود محدودیت ها، تضمین می شود که سیستم بعد از دفعات سوئیچینگ بار به حالت تعادلی برمی گردد. نتیجه اصلی این است که در هر بار نیروی ثابت، پایداری با نصب یک خازن موازی به دست می آید. لازم به ذکر است که ما برای به دست آوردن به ظرفیت خازنی مورد نیاز به یک عبارت مشخص می رسیم.