مقاله مطالعه الگوهای تجویز آنتی بیوتیک ها در درمان عفونت دستگاه تنفسی تحتانی در بیمارستان سوهاج (2016 الزویر)

مقدمه

بیماران و روش ها

روش شناسی آماری

نتایج

بیماران

پزشکان

بحث

نتیجه گیری

توصیه ها

Background: Most people will develop an acute respiratory tract infection (RTI) every year. RTIs are also the commonest acute problem dealt with in primary care – the ‘bread and butter’ of daily practice. Management of acute RTIs in the past concentrated on advising prompt antibiotic treatment of presumptive bacterial infections. Objective: To study the prescription patterns of antibiotics in treating lower respiratory tract infections at Sohag Chest Hospital. Patients and methods: This study included 50 adult in-patients with lower respiratory tract infections admitted at Sohag Chest Hospital and 20 chest physicians working at the same hospital. The study depended upon collecting data from a questionnaire directed to the chest physicians. The 50 patients were subjected to full medical history and examination, chest X-rays and antibiotics received as regards the route of administration, duration of treatment and possible switch therapy. Results: Forty percent of the physicians considered text books and thirty percent of the physicians considered pharmaceutical companies as a main source of information about antibiotics. Ninety-five percent of physicians used to prescribe AB empirically. Sixty percent of physicians considered their own experience as a reference for empirical AB prescription. Almost all of the physicians considered the presence of co-morbid diseases during AB prescription. Eighty percent of physicians considered the severity of infection as the most important factor affecting the route of AB administration. The results also showed that forty-five percent of physicians considered quinolones as the most common AB prescribed for empirical therapy. Fifty percent of physicians considered the 4–7 day duration for empirical therapy. Sixty-five percent of physicians considered improvement of general condition as the most important factor in determining the efficacy of AB prescribed. Forty percent of physicians considered 2–3 day duration was enough to assess the efficacy of AB prescribed. Fifty percent of physicians included in the study changed the AB group in case the prescribed AB was ineffective. The study showed that a majority of physicians used to make sure that the prescribed AB was the one actually given to the patient. Most of the physicians used to ask the patient before prescribing the AB if he was sensitive to a certain AB. Seventy-five percent of physicians used to ask the patient about AB history in the last 3 months. As regards fifty percent of physicians, their AB prescription decision might be sometimes affected by the patient. Conclusions: AB prescription practices need to be well evaluated in order to formulate an acceptable rationale aiming at improving the global situation of antibiotic use. Many points have to be taken into consideration such as increasing awareness of physicians about different widely accepted guidelines.

سابقه و هدف: هر ساله بسیاری از افراد به عفونت دستگاه تنفسی حاد(RTI) مبتلا می شوند. RTI رایج ترین مسئله حاد می باشند که برای آن ها مراقبت های اولیه نیاز است. مدیریت عفونت دستگاه تنفسی حاد در گذشته بر توصیه برای درمان آنتی بیوتیکی فوری عفونت های باکتریایی حاد احتمالی متمرکز بوده است.

هدف: مطالعه الگو های تجویز آنتی بیوتیک ها در درمان عفونت دستگاه تنفسی تحتانی در بیمارستان سینه سوهاج مصر

بیماران و روش ها: این مطالعه شامل 50 بیمار بزرگ سال بستری با عفونت دستگاه تنفسی تحتانی حاد پذیرش شده در بیمارستان سوهاج چست و 20 پزشک سینه در همان بیمارستان بود. مطالعه بر اساس جمع آوری داده ها از پرسش نامه توزیع شده بین پزشکان بود. 50 بیمار در معرض معاینه و نیز بررسی تاریخچه پزشکی کامل، اشعه ایکس سینه و انتی بیوتیک های دریافت شده و نیز شیوه تجویز، مدت در مان و درمان های سوییچ قرار گرفتند.

نتایج: چهل درصد پزشمکان کتاب ها و سی درصد شرکت های دارویی را منبع اطلاعاتی اصلی در مورد انتی بیوتیک ها در نظر گرفتند.95 درصد متخصصان و پزشکان از AB تجربی استفاده می کردند. 60 درصد پزشکان تجربه خود را به عنوان منبعی برای تجویز AB می دانستند. تقریبا همه پزشکان وجود بیماری ها و اختلالات همراه را در طی تجویز AB در نظر گرفته اند. هشتاد درصد پزشکان شدت عفونت را مهم ترین فاکتور موثر بر مسیر تجویز AB می دانستند. نتایج هم چنین نشان داد که 45 درصد پزشکان کینولون را رایج ترین AB تجویز شده برای درمان تجربی می دانند. 50 درصد از آن ها مدت زمان 4 تا 7 روزه را برای درمان تجربی در نظر گرفتند.65 درصد پزشکان بهبود وضعیت عمومی را مهم ترین عامل در تعیین کارایی و اثر بخشی AB در نظر گرفتند.40 درصد پزشکان مدت زمان 2-3 روزه را برای ارزیابی کارایی AB تجویز شده کافی می دانستند. 50 درصد پزشکان در این مطالعه، در صورتی که AB قبلا غیر موثر بود آن را تجویز نمی کردند. این مطالعه نشان داد که بیشتر پزشکان مطمئن هستند که AB تجویز شده واقعا به بیمار داده می شد.بیشتر پزشکان از بیمار قبل از تجویز AB می پرسیدند که ایا بیمار به AB خاصی حساسیت دارد یا نه. 75 درصد پزشکان از بیمار در مورد تاریخچه AB در سه ماه اخیر سوال می کردند. در50 درصد پزشکان، تصمیم برای تجویز AB منوط به تصمیم بیمار بود

نتیجه گیری: عملیات و شیوه های تجویز AB باید به منظور فرموله سازی منطق قابل قبول با هدف بهبود وضعیت جهانی استفاده از انتی بیوتیک ها ارزیابی شود. بسیاری از نکات باید در نظر گرفته شود نظیر افزایش آگاهی پزشکان در مورد دستور االعمل های مختلف پذیرفته شده.