مقاله طراحی تمام جمع کننده مقاوم به خطای زمان واقعی برای زمینه های مهم (2016 الزویر)

1-مقدمه

2-رویکردهای طراحی خود آزما و خودترمیم قبلی

2-1 افزونگی زمانی

2-2 افزونگی سخت افزار

2-2-1 افزونگی مدولار سه گانه (TMR)

2-2-2 افزونگی مدولانه دوگانه (DMR)

2-3 استفاده مجدد از سخت افزار آگاه از پهنای اپراند (عملوند)(OWHR)

2-4 CSA خودآزما

2-5 جمع کننده خودترمیم

3- طرح پیشنهادی

3-1 ایده اصلی

3-2 جمع کننده خودآزمای پیشنهادی با مکان یابی خطا

3-3 جمع کننده خودترمیم پیشنهادی

3-4 نتایج شبیه سازی و مقایسه

3-5 پوشش خطا و ترمیم

3-6 شرایط خطا

3-7 شرایط عاری از خطا

3-8 مقایسه اطمینان پذیری

3-مقایسه با طرح‌های تمام جمع کننده مقاوم به خطای موجود

4-عملکرد طرح تسهیم کننده مقاوم به خطای پیشنهادی

5-نتیجه گیری

In the complex computing system, processing units are dealing with devices of smaller size, which are sensitive to the transient faults. A transient fault occurs in a circuit caused by the electromagnetic noises, cosmic rays, crosstalk and power supply noise. It is very difficult to detect these faults during offline testing. Hence an area efficient fault tolerant full adder for testing and repairing of transient and permanent faults occurred in single and multi-net is proposed. Additionally, the proposed architecture can also detect and repair permanent faults. This design incurs much lower hardware overheads relative to the traditional hardware architecture. In addition to this, proposed design also provides higher error detection and correction efficiency when compared to the existing designs.

در سیستم‌های محاسباتی پیچیده، واحدهای پردازش با دستگاه‌های با اندازه کوچکتری سرو کار دارند که این واحدها به خطاهای گذرا حساس می‌باشند. یک خطای گذرا در مدار به دلیل نویزهای الکترومغناطیسی، اشعه‌های کیهانی، تداخل امواج و نویز منبع تغذیه رخ می‌دهد. تشخیص این خطاها در طی تست آنلاین، بسیار سخت است. از این روی یک تمام جمع کننده مقاوم به خطای کارامد برای تست و تعمیر خطاهای گذرا و دایمی در سینگل نت و مولتی نت (تک شبکه و چند شبکه‌ای) پیشنهاد می‌شود. به علاوه، معماری پیشنهادی نیز قادر به تشخیص و تعمیر خطاهای دایمی می‌باشند. این طرح، سربار سخت افزاری نسبتاً کم‌تری را نسبت به معماری سخت افزار سنتی تحمیل می‌کند. علاوه بر این، طرح پیشنهادی نیز، کارایی تصحیح و تشخیص خطایی را در مقایسه با طرح‌های موجود در اختیار می‌گذارد.