مقاله انگلیسی طیف آپنه انسدادی خواب در نوزادان و کودکان مبتلا به سندرم داون (2020 الزویر)

هدف: طي مدت زمان طيف OSA را در نوزادان و كودكان مبتلا به سندرم داون توصيف كنيد.

روشها: بررسی سوابق گذشته نگر کودکانی که تحت یک پلی مونوگرافی رسمی (PSG) در یکی از دو مرکز خواب سوم استرالیا طی دوره های 3.5 ساله منتخب قرار گرفتند. 152 کودک شناسایی شدند ، سپس کلیه سوابق مطالعه و درمان خواب برای مدت زمان کودکی تا سال 2018 بازیابی شدند.

یافته ها: مطالعات 3.2 ± 3.8 (3.8 (دامنه 1-17) در هر کودک بازیابی شد و 2/38٪ در بدترین حالت بیماری خفیف داشتند. كودكاني كه فقط يك مطالعه داشته اند نسبت به كساني كه ≥2 داشتند (احتمالاً كلاس 2/11 ، pvalue 0.0008) احتمالاً نتيجه نرمال يا خفيفي داشته اند (تحقيق در كودكان كمتر از 2 سال در مقايسه با افراد 2 ساله ، خيلي شديد بوده است). 12.87 ، p = 0.005). بعد از 2 سالگی ، شدت OSA با افزایش سن افزایش یافت. از 91 نفر (4/56٪) كودكان با مطالعه 2، ، 71 نفر (7/78٪) در مدتی به بیماری متوسط ​​یا شدید مبتلا بودند. مطالعات ارزیابی اثرات جراحی (اغلب آدنوتونسیلکتومی) در 53.3٪ وضوح بیماری را به خفیف یا نرمال نشان داد. در آنجا که مطالعات 2 ≥ مورد بررسی قرار گرفت ، آخرین مطالعه به سمت بیماری نرمال یا خفیف 40 (44.0)) ، یا تیتراژ درمانی 34 (37.4)) با بیماری متوسط ​​یا شدید در 17 (18.7) قطبی شد.

نتیجه گیری: در یک واحد خواب سوم ، طیف کاملی از خواب تنفسی مختل شده در سندرم داون از بدو تولد به بعد مشاهده شد. كودكاني كه تنها يك مطالعه داشتند ، احتمالاً نتيجه طبيعي داشتند. كودكان با مطالعات متعدد نشان دهنده نظارت بيماري ، از جمله پيگيري بعد از مداخلات درماني بودند.

1. مقدمه

سندرم داون (DS) شایعترین ناهنجاری کروموزومی است که میزان تولد زنده در حدود 11 در 10،000 از جمله استرالیا پایدار است [1،2]. ناهنجاری های کرانیوفیکال و حرکتی در این شرایط منجر به ریسک بالای آپنه انسدادی خواب (OSA) می شود. شیوع OSA بیشتر از کودکان در حال رشد است که تخمین های شیوع 2-5٪ با تخمین OSA در حدود 70٪ است ، تقریباً در نیمی از آن شدید است ، اگرچه در مطالعات جمعیت احتمالاً کمتر است [3-6]. در تنظیم دسترسی محدود به مطالعات خواب ، مهم است که افراد در معرض خطر بیشتری از بیماری شناسایی و درمان شوند. مشخص نیست که زیر گروه های دارای DS برای OSA ، به عنوان مثال برای گروه های سنی خاص ، یا با خاصیت همراهی خاص ، دارای خطر بالایی هستند. لین و همكاران ، توصیه كردند كه كلیه كودكان مبتلا به DS برای OSA مورد بررسی قرار گیرند زیرا تبادل گاز بدتری (PCO2 بالاتر در هنگام خواب و نمرات بدتر از میزان مك گیل مك گیل) در مقایسه با كودكان غیر سندروم نشان می دهند [7]. OSA همچنین در گروههای سنی جوانتر شدید (به عنوان مثال شیرخوار <6 ماهه قدیمی) به نظر می رسد [6،8]. یک مطالعه جدید نشان داد که ارتباط اصلی با سن ، زمان و نوع درمان است نه وقوع یا نوع بیماری [9].

توجه؛ (این ترجمه توسط نرم افزار انجام شده و ویرایش نشده است و احتمال وجود اشتباه در آن وجود دارد. در صورت ثبت سفارش، ترجمه توسط مترجمین مجرب انجام خواهد شد. برای مشاهده نمونه ترجمه های تخصصی و اخیر مترجمین جهت اطمینان از کیفیت ترجمه، اینجا کلیک نمایید.)

Abstract

Objective: Describe the spectrum of OSA across time in infants and children with Down syndrome.

Methods: Retrospective records review of children who underwent formal polysomnography (PSG) in one of two Australian tertiary sleep centres over selected 3.5-year periods. 152 children were identified, then all sleep study and treatment records were retrieved for the lifetime of the child through 2018.

Results: 3.8 ± 3.2 studies (range 1–17) were retrieved per child and 38.2% had mild disease at worst. Children having only 1 study were more likely to have a normal or mild result than those having ≥2 (chi-square 11.25, pvalue 0.0008) Studies were more often severe in children age < 2 compared to those ≥2 years, (chi-square 12.87, p = 0.005). After age 2 years, OSA severity increased with age. Amongst 91 (56.4%) children with ≥2 studies, 71 (78.0%) had moderate or severe disease at some time. Studies evaluating the effects of surgery (most often adenotonsillectomy) showed resolution of disease to mild or normal in 53.3%. Where ≥2 studies were evaluated, the last study polarised towards normal or mild disease 40 (44.0%), or treatment titrations 34 (37.4%) with moderate or severe disease in 17 (18.7%).

Conclusions: In a tertiary sleep unit, a full spectrum of sleep disordered breathing in Down syndrome was seen from infancy onwards. Children having only one study were more likely to have normal results. Children with multiple studies reflected disease surveillance, including follow-up after treatment interventions.

1.Introduction

Down Syndrome (DS) is the commonest occurring chromosome abnormality with rates of live birth stable at around 11 per 10,000, including Australia [1,2]. The craniofacial and motor abnormalities in this condition lead to high risk for obstructive sleep apnea (OSA). Prevalence of OSA is higher than in normally developing children where the prevalence estimates are 2–5% with estimates of OSA of around 70%, being severe in almost half, although likely less in population studies [3–6]. In the setting of limited access to sleep studies, it is important that those at higher risk of disease are identified and treated. It is not clear which subgroups with DS have high risk for OSA, for example particular age groups, or with certain comorbidities. Lin et al.., advocated that all children with DS be screened for OSA as they demonstrate worse gas exchange (higher pCO2 during sleep and worse McGill oximetry scores) compared to a non-syndromic children [7]. OSA also appears severe in the younger age groups (for e.g. infant < 6months old) [6,8]. A recent study found that the main correlation with age was the timing and type of treatment rather than the occurrence or type of disease [9].