مقاله ساختار مالکیت و ریسک پذیری: شواهد مقایسه ای از بانک های خصوصی و بانک‌های تحت کنترل دولت در چین (2014 الزویر)

1. مقدمه

2. پس زمینه سازمانی

3. توسعه فرضیه

3.1. بانک های تحت کنترل دولت

3.2. بانک های تحت کنترل SOE

3.3. بانک های تحت کنترل خصوصی

3.4. تمرکز مالکیت

4. طراحی پژوهش

4.1. انتخاب داده ها و نمونه

4.2. مدل های تجربی

4.3. آمار توصیفی

5. تجزیه و تحلیل تجربی

5.1. نتایج برآورد OLS

5.2. کنترل استحکام

6. نتیجه گیری

This study examines the impact of ownership structure on Chinese banks’ risk-taking behaviours. We classify the Chinese commercial banks into three categories based on the types of controlling shareholder, and find that banks controlled by the government (GCBs) tend to take more risks than those controlled by state-owned enterprises (SOECBs) or private investors (PCBs). This is attributed to the severe political intervention and weak incentives to follow prudent bank management practices for GCBs. We also find that the results are more pronounced among banks with concentrated ownership presumably because the large controlling power helps to enhance the monitoring of the management and promotes prudent operating procedures. Our findings have important implications for the ongoing reform in the Chinese banking sector.

این مطالعه به بررسی تاثیر ساختار مالکیت بر رفتارهای ریسک پذیری بانک های چینی پرداخته است. بر اساس نوع سهامدار کنترل کننده، بانک‌های تجاری چینی را به سه رده طبقه بندی می‌نماییم و خواهیم دید که بانک‌های تحت کنترل دولت (GCBs) نسبت به شرکت های تحت مالکیت دولتی (SOECBs) و یا سرمایه گذاران خصوصی (PCBs)، تمایل بیشتری به ریسک پذیری دارند. این ویژگی را می‌توان به مداخله سیاسی و مشوق های ضعیف برای پیروی از شیوه های مدیریت محتاطانه بانک برای GCBs نسبت داد. همچنین خواهیم دید که این نتایج احتمالا در میان بانک‌ها با مالکیت متمرکزتر برجسته تر است، زیرا یک قدرت بزرگ کنترل‌کننده، به افزایش نظارت بر مدیریت کمک می‌کند و روش های عملیاتی محتاطانه را ترویج می‌دهد. یافته‌های ما دارای پیامدهای مهمی برای اصلاحات در حال انجام در بخش بانکداری چین است.