مطالعات متعددی جهانی سازی موفقیت آمیز و توسعه تکنولوژیکی شرکت های نوظهور اقتصادی را مورد بررسی قرار می دهد. با این حال، تعداد کمی از آنها بحث می کنند که چرا برخی دیگر از بنگاه های اقتصادی در حال ظهور قابلیت های تکنولوژیکی کافی را توسعه نمی دهند و بنابراین در بازارهای داخلی و بازارهای جهانی شکست می یابند. در نتیجه، درک تنوع سازمانی شرکت های نوظهور محدود است. با تجزیه و تحلیل شکست سه شرکت در دو صنایع عمده در ترکیه، این مطالعه مجموعه ای از عوامل تعیین کننده ی این نتیجه را مشخص می کند. این عوامل عبارتند از ریسک سیاسی، رژیم اقتصاد کلان، سیاست های تکنولوژی ملی و دینامیک صنعت، و همچنین عوامل مرتبط با شرکت مانند مالکیت، قصد استراتژیک، و رویکرد توسعه و پیشرفت تکنولوژی در حال حاضر. نتایج نشان می دهد که برخی از این عوامل در کوتاه مدت از موفقیت شرکت ها حمایت می کنند، اما مانع از ساختن قابلیت یادگیری و تكنولوژی می شود و در نتیجه در نهایت منجر به ناتوانی در موفقیت می شود. بنابراين، مطالعه اهميت مطالعه بنگاه هاي اقتصاد نوظهور را از ديدگاه متناظر و زماني گسترده نشان مي دهد

1. مقدمه

موفقیت بین المللی شرکت های نوظهور اقتصادی (EEFs) مانند Embraer (Vretesy، 2017)، Huawei (فن، 2006)، Hyundai Motor Co. (Kim، 1998) و Arçelik (Karabag & Berggren، 2014a) به عنوان شرکت های داروسازی هند (Chittoor، Sarkar، Ray، & Aulakh، 2009)، موضوع بسیاری از مطالعات در زمینه های اقتصاد توسعه، مدیریت و نوآوری بوده است. برخی مطالعات معتقدند که شرکت های این کشورها به دلیل شرایط اقتصادی و سازمانی ملی خود (Jenson، Leith، Doyle، West، & Miles، 2016) موفق بوده اند. با این حال، تعداد کمی از آنها بحث می کنند که چرا برخی از صنایع از همان اقتصادهای در حال ظهور مزایای رقابتی منحصر به فرد را ایجاد می کنند، در حالی که دیگران (Hung & Whittington، 2000). علاوه بر این، مطالعات موجود به ندرت توضیح می دهند که چرا برخی از EEF ها موفق می شوند، در حالی که دیگران در همان صنعت شکست می خورند. به عنوان مثال، کره توانایی های رقابتی بین المللی در صنعت خودرو سازی را توسعه داده است. با این حال، روشن نیست که چرا هیوندای هر دو در بازار ملی و در سطح جهانی موفق (Amsden، 1992)، در حالی که سامسونگ موتورز و Daewoo خودرو شکست خورده است (به معنی Hundt، 2014).

توجه؛ (این ترجمه توسط نرم افزار انجام شده و ویرایش نشده است و احتمال وجود اشتباه در آن وجود دارد. در صورت ثبت سفارش، ترجمه توسط مترجمین مجرب انجام خواهد شد. برای مشاهده نمونه ترجمه های تخصصی و اخیر مترجمین جهت اطمینان از کیفیت ترجمه، اینجا کلیک نمایید.)

Several studies examine the successful globalization and technological development of emerging-economy firms. However, few discuss why some other emerging-economy firms do not develop sufficient technological capabilities, and thus, fail in domestics and global markets. Consequently, the understanding of emerging-economy firm diversity is limited. By analyzing the failure of three firms in two major industries in Turkey, this study identifies a complex set of factors contributing to this outcome. These factors include political risk, macroeconomic regime, national technology policies, and industry dynamics, as well as firm-related factors such as ownership, strategic intent, and the approach to, and current stage of, technology capability development. The results indicate that some of these factors support firm success in the short term but discourage learning and technological capability building, and thus, cause firm failures in the long term. Thus, the study illustrates the importance of studying emerging-economy firms from an extended contextual and temporal perspective

1.Introduction

The international success of emerging-economy firms (EEFs), such as Embraer (Vértesy, 2017), Huawei (Fan, 2006), Hyundai Motor Co. (Kim, 1998), and Arçelik (Karabag & Berggren, 2014a), as well as Indian pharmaceutical firms (Chittoor, Sarkar, Ray, & Aulakh, 2009), has been the subject of many studies in the fields of development economics, management, and innovation. Some studies argue that the firms in these countries have been successful because of their national economic and institutional contexts (Jenson, Leith, Doyle, West, & Miles, 2016). However, few discuss why some industries from the same emerging economies develop unique competitive advantages, while others do not (Hung & Whittington, 2000). Moreover, existing studies seldom explain why some EEFs succeed, while others within the same industry fail. For example, Korea has developed internationally competitive capabilities in the automotive industry. However, it is not clear why Hyundai succeeded both in the national market and globally (Amsden, 1992), while Samsung Motors and Daewoo Automotive failed (cf. Hundt, 2014).