مسئولیت اجتماعی شرکتی (CSR) در طول دو دهه گذشته به عنوان یک مسئله مهم تبدیل شده است، نه تنها به دلیل افزایش آگاهی مصرف کنندگان، مقررات و حاکمیت شرکتی، بلکه همچنین به عنوان یک عامل با عملکرد بلند مدت شرکت (لین و همکاران، 2009 ؛ روبرتس و داولینگ، 2002). این افزایش توجه به CSR، چندین سؤال مطرح می کند: چه مزایای شرکت ها از عملکرد CSR افزایش یافته و چگونه CSR مربوط به عملکرد مدیریتی است؟ مطالعات تجربی تلاش کرده اند تا از طریق بررسی جنبه های گوناگون CSR، از جمله بازده تخصیص سرمایه (Bhandari و Javakhadze، 2017)، دارایی های نقدی شرکت (چونگ، 2016)، هزینه سرمایه خود را برآورده سازند (Gregory et al.، 2014؛ Girerd- هزینه های اوراق قرضه شرکت ها (Ge و Liu، 2015)، هزینه وام های بانکی (Goss and Roberts، 2011)، شفافیت مالی (Dhaliwal و همکاران، 2014)، رقابت متغیر و (Antonia García-Benau و همکاران، 2013)، سیاست های تقسیم سود (کیم و جون، 2015)، ریسک مالی (Hsu و Chen، 2015) و عملکرد مالی (Nelling and Webb، 2009؛ Surroca et al.، 2010) طبق نظر اوون و یوسان (2010)، بین چرخه عمر شرکت و احتمال تبدیل شدن به یک مشتری، ارتباط بسیار مثبت و مثبت را نشان می دهد. با این حال، آنها همچنین نشان می دهد که چرخه زندگی تاثیر منفی بر بازده های غیرمعمول تولید شده در اعلام معامله دارد، هرچند که آنها نمی توانند بین بازده دریافت شده توسط شرکت ها در مراحل مختلف چرخه زندگی خود، تمایز قائل شوند. این امر نیاز به درک تصمیمات مالی شرکت های CSR در چرخه های مختلف زندگی را افزایش می دهد. با این حال، عملکرد CSR برای تخصیص سرمایه شرکت در طول عمر آن، از جمله سیاست های مربوط به تامین مالی، ساختار سرمایه، سرمایه گذاری، و پول نقد و سود سهام (یعنی نگهداری نقدی، نسبت پرداخت، درآمد ذخیره شده و جریان نقدی آزاد (FCF)) تاثیر می گذارد. . نظریه های اخلاقی و یکپارچه سازی CSR (کیم و همکاران، 2012) نشان می دهد که مدیران اجتماعی / مدیران شرکت ها تمایل دارند با استانداردهای بالاتر رفتار سازمانی مطابق با اهداف CSR خود رفتار کنند. بنابراین، شرکت هایی که قصد حسابداری برای منافع جامعه جهانی، حقوق بشر، حفاظت از محیط زیست و ایمنی محصول را دارند، باید این کار را به طریقی انجام دهند که هنوز سود سهامداران را تأمین می کند و عملیات پایدار درازمدت را تضمین می کند. با توجه به FCF بیش از حد / مثبت، شرکت ها تمایل به سرمایه گذاری در پروژه های NPV منفی (Richardson، 2006؛ Jensen، 1986) را به جای تسهیالت پول نقد به سهامداران که موجب آسیب پذیر شدن شرکت به تلاش های آینده می شود (Zhang، 2016). با این حال، ساختارهای حاکم خاص، مانند شرکت هایی که مقررات رأی گیری فوق العاده زیادی دارند و سهام برجسته متعلق به صاحبان بلوک ها، به نظر می رسد فعالیت های بیش از حد سرمایه گذاری را کاهش دهند (Zhang، 2016) برای حفظ بیشتر دارایی های کل. بنابراین، نگهداری پول نقد، نسبت پرداخت، درآمد حفظ شده و FCF بیشتر به تخصیص سرمایه در صدور اوراق قرضه یا بدهی برای شرکتهای CSR در طول عمرشان بیشتر حساس خواهد بود. نتایج تجربی در نظریه مالی نشان می دهد که یک شرکت با کاهش هزینه های مالی (Gregory و همکاران، 2014؛ Ge و Liu، 2015؛ Goss و Roberts، 2011) و دارایی های نقدی (چونگ، 2016) تحت بهره برداری از CSR برتر خواهد بود. این مطالعه به بررسی اینکه آیا عملکرد CSR بر تخصیص منابع سرمایه در شرکت و عملکرد شرکت در چرخه های مختلف زندگی تأثیر می گذارد یا خیر.

توجه؛ (این ترجمه توسط نرم افزار انجام شده و ویرایش نشده است و احتمال وجود اشتباه در آن وجود دارد. در صورت ثبت سفارش، ترجمه توسط مترجمین مجرب انجام خواهد شد. برای مشاهده نمونه ترجمه های تخصصی و اخیر مترجمین جهت اطمینان از کیفیت ترجمه، اینجا کلیک نمایید.)

1.Introduction

Corporate social responsibility (CSR) has emerged as a critical issue over the past two decades, not only due to increased consumer awareness, regulation, and corporate governance but also as a factor associated with long-term firm performance (Lin et al., 2009; Roberts and Dowling, 2002). This increased attention to CSR has raised several questions: what benefits do firms gain from enhanced CSR practice, and how does CSR relate to managerial performance? Empirical studies have sought to satisfy these questions through investigating various aspects of CSR, including capital allocation efficiency (Bhandari and Javakhadze, 2017), firm cash holdings (Cheung, 2016), cost of equity capital (Gregory et al., 2014; Girerd-Potin et al., 2014; Reverte, 2012), cost of corporate bonds (Ge and Liu, 2015), cost of bank loans (Goss and Roberts, 2011), financial transparency (Dhaliwal et al., 2014), variable competitiveness and increased stakeholder trust (Antonia García-Benau et al., 2013), dividend policy (Kim and Jeon, 2015), financial risk (Hsu and Chen, 2015), and financial performance (Nelling and Webb, 2009; Surroca et al., 2010). According to Owen and Yawson (2010), they exhibit a highly significant and positive relation between firm life cycle and the likelihood of becoming a bidder. However, they also show that life cycle has a negative impact on abnormal returns generated on the announcement of a deal, although they were unable to distinguish between the returns received by firms at different stages in their life cycle. This raises the need to understand CSR firms’ financial decision-making behavior at different life-cycles. However, CSR performance has implications for a firm’s capital allocation throughout its life-cycle, including policies for financing, capital structure, investment, and cash and dividends (i.e. cash holding, payout ratio, retained earnings, and free cash flow (FCF)). Ethical and integrative theories of CSR (Kim et al., 2012) suggest that socially responsible executives/firms tend to stick to a higher standard of corporate behavior consistent with their CSR goals. Thus, firms intent on accounting for global community benefits, human rights, environmental protection, and product safety, must do so in a way that still provides shareholders profits and ensures long-term sustainable operations. Given excess/positive FCF, firms tend to overinvest in negative NPV projects (Richardson, 2006; Jensen, 1986) rather than distribute the cash to shareholders which would leave the firm vulnerable to future acquisition attempts (Zhang, 2016). However, certain governance structures, such as firms with supermajority voting provisions and outstanding shares owned by block holders, appear to mitigate overinvestment activities (Zhang, 2016) to better maintain total assets. Therefore, cash holding, payout ratio, retained earnings, and FCF will be more sensitive to capital allocation in equity or debt issuance for CSR firms throughout their life-cycle. Empirical results in the financial theory suggest that a firm will benefit by reducing financing costs (Gregory et al., 2014; Ge and Liu, 2015; Goss and Roberts, 2011) and cash holdings (Cheung, 2016) under higher-CSR practice. This study explores whether and how CSR performance affects firm-level capital resource allocation and firm performance under different life-cycles.