هنگامی که شرکت ها نیاز به سرمایه گذاری خارجی برای تأمین فرصت های سرمایه گذاری خود دارند، مناقشه میان دو وسیله نقلیه تامین مالی سنتی، بدهی و عدالت، بوجود می آید (Myers & Majluf، 1984). در ادبیات مالی، تا حد زیادی استدلال می شود که تامین مالی بدهی دارای مزایای زیادی نسبت به حقوق صاحبان سهام است. اولا، شرکت ها از سپرده مالیاتی بهره مند می شوند زمانی که آنها تصمیم می گیرند بدهی را پس از پرداخت مالیات شرکت پس از پرداخت سود به دارندگان بدهی (Ross، Westerfield، & Jordan، 2008) محاسبه کنند. دوم، بدهی ها ممکن است نقش نظارتی را در شرکت ها ایفا کنند، زیرا شرکت های بسیار قدرتمند تمایل بیشتری به واکنش بازارهای بدهی دارند. سوم، بدهی ممکن است نشانه های مثبت به آن ها را نشان دهد (نظریه سیگنالینگ) که به طور بالقوه اطلاعات نامتقارن بین شرکت ها و سرمایه گذاران را منجر به کاهش هزینه های تامین مالی آینده می شود. به همین ترتیب، بدهی ارزیابی کیفیت کلی شرکت را فراهم می آورد. به تازگی، تحقیقات تجربی سعی کرده اند رابطه بین تامین مالی بدهی و برخی از شرکت های بزرگ شرکت * مربوط به نویسنده. آدرس ایمیل: hghouma@stfx.ca (H. Ghouma). مکانیسم های حکومتداری Sengupta (1998) شواهدی را نشان می دهد که مکانیسم های حاکمیت شرکت می تواند مشکلات عدم تقارن اطلاعات را کاهش دهد و بنابراین هزینه های تامین بدهی را کاهش می دهد. علاوه بر این، Ashbaugh-Skaife، Collins، و LaFond (2006) دریافتند که شرکت هایی که دارای حاکمیت شرکتی با کیفیت هستند، از هزینه پایین تر تامین مالی بدهی بهره مند می شوند. Ertugrul و Hegde (2008) نشان می دهد که جبران خسارت مدیران اجرایی بالاتر، ظاهرا برای جلب منافع مدیران با صاحبان سهام، می تواند هزینه بدهی را کاهش دهد. Schauten و Van Dijk (2010) نشان می دهد که افشای مالی بهتر، هزینه های بدهی های شرکتها را کاهش می دهد تنها در صورتی که حقوق سهامداران در سطح پایین باشد. در نهایت، Boubakri و Ghouma (2010) سند را تایید می کنند که حقوق گمرکی رأی / جریان پول نقد (به عنوان یک پروکسی از سلب مالکیت عمده سهامداران) و کنترل خانواده تاثیری متداول و قابل توجهی بر هزینه های پیوند دارند. نتایج آنها حاکی از آن است که حفاظت بالاتر از حقوق کارکنان به طور کلی هزینه های تامین بدهی را کاهش می دهد. مهمتر از همه، نویسندگان گزارش می دهند که آنچه که واقعا برای سهامداران اوراق قرضه و ارزیابی ها اهمیت دارد، میزان اجرای قوانین بدهی است و نه صرفا وجود آن در کتاب ها. اگر چه این تعداد انگشت شماری از مطالعات ادبیات مربوط به بازارهای بدهی و اداره شرکت را گسترش می دهد، قابل توجه است که اکثر آنها در ایالات متحده آمریکا (Ashbaugh-Skaife و همکاران، 2006؛ Bhojraj & Sengupta، 2003؛ Sengupta، 1998). هیچ مدرکی روشن در مورد چگونگی مدیریت کیفیت شرکت در هزینه های تامین مالی بدهی در سایر کشورهای بزرگ توسعه یافته وجود ندارد. به عنوان مثال در کانادایی، فقط مطالعات دست کم تاثیری از حاکمیت شرکتی را بر عملکرد شرکت بررسی کرده اند. با استفاده از نمره های مدیریت Globe & Mail Gupta، کندی و Weaver (2009) ارتباطات احتمالی بین نمرات حاکمیت شرکتی و مقیاس های مختلف ارزش شرکت را در زمینه کانادایی بررسی می کنند. نتایج آنها هیچ ارتباطی بین شاخص حکومت (یا زیر شاخه های آن) و مقیاس های مختلف ارزش شرکت ندارد. نویسندگان نتیجه می گیرند که رتبه بندی مدیریت Globe و Mail هیچ تاثیری بر ارزش شرکت ندارد و از این رو به نظر نمی رسد که محتوای اطلاعاتی داشته باشد.

توجه؛ (این ترجمه توسط نرم افزار انجام شده و ویرایش نشده است و احتمال وجود اشتباه در آن وجود دارد. در صورت ثبت سفارش، ترجمه توسط مترجمین مجرب انجام خواهد شد. برای مشاهده نمونه ترجمه های تخصصی و اخیر مترجمین جهت اطمینان از کیفیت ترجمه، اینجا کلیک نمایید.)

1.Introduction

When companies need external funds to finance their investment opportunities, a trade-off between the two traditional financing vehicles, debt vs. equity, arises (Myers & Majluf, 1984). In the Finance literature, it is largely argued that debt financing has many advantages over equity. First, firms would benefit from tax shield when they choose to issue debt since corporate tax is calculated after interests being paid to debt holders (Ross, Westerfield, & Jordan, 2008). Second, debts might play a monitoring role within corporations since highly leveraged firms tend to pay more attention to the reactions of the debt markets. Third, debt might signal positive signs to themarkets (signaling theory) which would potentially reduce the asymmetric information between the companies and the investors leading to a lower future financing costs. As such, debt provides an assessment on the firm’s overall quality. Recently, empirical researches have tried to address the relationship between the debt financing and some firm’s corporate ∗ Corresponding author. E-mail address: hghouma@stfx.ca (H. Ghouma). governance mechanisms. Sengupta (1998) provides evidence that corporate governance mechanisms could mitigate information asymmetry problems and hence lower the cost of debt financing. Moreover, Ashbaugh-Skaife, Collins, and LaFond (2006) find that firms that exhibit quality corporate governance enjoy lower cost of debt financing. Ertugrul and Hegde (2008) show that higher CEOs compensation, supposedly used to align the interests of the mangers with those of the owners, could reduce the cost of debt. Schauten and van Dijk (2010) show that better financial disclosure would reduce firms’ cost of debt only if shareholder right is at a low level. Finally, Boubakri and Ghouma (2010) document that the voting/cash-flow rights wedge (as a proxy of major shareholders expropriation) andthe family controlhave apositive andsignificant effect on bond costs. Their results suggest that a higher protection of debtholders’ rights generally reduces the cost of debt financing. More importantly, the authors report that what really matters to bondholders and rating agencies is the level of enforcement of the debt laws rather than their mere existence on books. Although this handful of studies bridges the literature on debt markets and corporate governance, it is noticeable that the majority of them was conducted in the USA (Ashbaugh-Skaife et al., 2006; Bhojraj & Sengupta, 2003; Sengupta, 1998). There is no clear evidence on how the quality of firm’s corporate governance affect the cost of debt financing in other large developed countries. In the Canadian context for instance, only handful studies have investigated the impact of corporate governance on the firm’s performance. Using Globe & Mail governance scores, Gupta, Kennedy, andWeaver (2009) examine possible associations between the corporate governance scores and various measures of firm value in the Canadian context. Their results do not support any association between the governance index (or its subcategories) and various measures of firm value. The authors conclude that the Globe and Mail governance rankings have no impact on firm value and hence does not appear to have any information content.